Johan van Boven Sport 10 feb 2016, 08:11

Leestijd: 3 minuten

Girlpower in Nederlandse sport is geen toeval

Het houdt maar niet op. Eerst lieten de Nederlandse volleybalsters de sportharten sneller kloppen tijdens het EK in eigen land. Daarna stalen de handbalvrouwen de show en vervolgens lieten ook de waterpolo-sters zich gelden. Afgelopen weekend deed het Nederlands Fed Cup-team daar nog een schepje bovenop door te stunten tegen Rusland.

Dus werden tennissters Kiki Bertens, Cindy Burger, Arantxa Rus en Richèl Hogenkamp op Schiphol met open armen ontvangen en schoven ze maandagavond aan bij Jack van Gelder (Peptalk) en Jinek. Net als bij hun vrouwelijke collega’s uit andere teamsporten ontstaat er dan een euforie en hype die zijn weerga niet kent.

Trainingsuren

Terecht, want succes moet je vieren. Maar waarom zien we plotseling aan de lopende band juichende vrouwen in oranje sportoutfits voorbijkomen? Volgens ex-hockeycoach Marc Lammers hebben de vrouwen qua trainingsuren de afgelopen jaren een enorme ontwikkeling doorgemaakt. „In het hockey trainden ze voorheen vier keer per week, nu is dat tien keer per week. En dat gebeurt dan gelijk op een heel gedisciplineerde manier, ook in andere sporten. Kijk maar naar de volleybalvrouwen, die in aanloop naar het EK een tijd ‘intern’ op Papendal zaten.”

Zelfs tijdens de kerstdagen verbleef Oranje in het sportcentrum om zich voor te bereiden op het toernooi. Lammers: „Mannen zeggen dan al snel: dat doe ik niet! Zij denken vaak ‘what’s in it for me?’, terwijl vrouwen vaak de vraag stellen ‘what’s in it for us?’. Daarom werken er vooral mannen in de financiële wereld en vooral vrouwen in bijvoorbeeld de zorg. Mannen zijn haantjes en vrouwen willen het beste voor hun klant. Die teamspirit zie je terug in de sport. Vrouwen hebben veel zelfdiscipline, kunnen goed afzien en verleggen grenzen.”

Het onderwerp ‘ego’ kwam de afgelopen tijd ook thuis bij ex-tennisser Raemon Sluiter en ex-hockeyster Fatima Moreira de Melo ter sprake naar aanleiding van prestaties van de verschillende vrouwenteams. „Fatima zegt dat bij mannen hun ego in de weg staat. En dan roep ik heel hard ‘helemaal niet’, haha. Maar het klopt natuurlijk wel.”

De coach van Bertens en Hogenkamp haalt een voorbeeld aan uit de voetbalwereld. „Toen Feyenoord in het bekertoernooi tegen Roda JC speelde, zag ik Tonny Vilhena al na vijf minuten met zijn hoofd schudden omdat hij een vrije trap niet mocht nemen. Zoiets heb ik binnen een damesteam nog nooit gezien. Vrouwen zijn misschien iets taakbewuster, omdat ze niet zo’n groot ego hebben.”

Sneeuwbaleffect

Dat gaat echter vaak gepaard met een gebrek aan zelfvertrouwen. Daarom is het volgens Sluiter goed dat de verschillende vrouwenteams zich aan elkaar optrekken. „Als ze de resultaten van anderen zien, denken ze: dan kunnen wij het ook, voor ons liggen er ook mooie dingen in het verschiet. Zo ontstaat er een sneeuwbaleffect.”

Volgens Lammers speelt ook een andere benadering van de coaches een rol. „Mannen kun je in een groep aanpakken, vrouwen moet je individueel coachen. Daarom is het belangrijk dat je de verschillende karakters binnen een ploeg kent. Sportkoepel NOC*NSF besteedt daar heel veel aandacht aan. Coaches van vrouwenteams steken op dat gebied veel van elkaar op. Daar zijn we in Nederland heel ver in.”