Lars van der Werf Opinie 13 mei 2019, 05:30

Leestijd: 2 minuten

Winnen is een keuze

Meneer Alcohol en ik, we hebben een haat-liefdeverhouding. Het vaakst is hij mijn beste vriend, op een lentemiddag in de zon op een terras naast haar. En soms, heel soms, is hij mijn allergrootste vijand, tijdens een nacht waarop ik mezelf verlies.

Het komt gelukkig weinig voor. Maar als het gebeurt, dan is het chaos, dan balanceer ik op de rand van de afgrond. En als je gedronken hebt, is dat balanceren juist zo moeilijk.

Ingegeven door een onterechte eenzaamheid, angst voor iets of gewoon door moeheid en niet scherp zijn, bestel ik een eerste glas.

De ochtend erna is er spijt. Op de bedrand zak ik mijn stampende hoofd in mijn handen. Het duizelt. Wat is er precies allemaal gebeurd?

Fragmenten van gelach in de verte, bonkende dronkemansstappen op straat en vage gezichten die gemeen naar me grijnzen. Flarden van een slecht verhaal met stomme mensen die ik niet eens ken.

Maar goed. Opstaan en doorgaan. Nagaan wie ik pijn deed. En wie hielp. Weten wie er voor je zijn, ik heb heel veel mensen die er voor me zijn. En dat zijn niet die stomme mensen die ik niet eens ken.

Misschien wist ik het allemaal al wel, maar deze ochtend weet ik het zeker. Ik ga het winnen in het leven, misschien had ik zelfs al gewonnen. Al mijn onzekerheden kunnen zogezegd de tering krijgen.

Ik zit achter het stuur. Ik ben de baas. Van dag tot dag zal ik nog eens denken aan die nacht dat ik het verloor. Dan zal ik weten dat het verliezen een keuze is en dat winnen net zo goed een keuze is. En van dag tot dag zal ik dan voor winnen kiezen.

Meneer Alcohol en ik. We zullen misschien altijd wel een haat-liefdeverhouding houden. Maar ik heb mezelf en die lieve mensen om me heen. Ik ben veel sterker dan meneer Alcohol of welke verleiding dan ook. Want meneer Alcohol is altijd alleen en onzeker. En ik niet, dus ik win voortaan altijd.