Iris van Lunenburg Opinie 24 mei 2019, 05:30

Leestijd: 2 minuten

Ik vind deze verkiezingen niet leuk

„Wat is er donderdag dan?”, vroeg hij. Hij had mijn verkiezingsselfie op Instagram gezien. Stuurde mij een DM – die ik wegens #nsfw niet zal herhalen. Djeeeezus. Ik weet niet waarom, maar dit was de druppel. Ik wist niet of ik moest huilen of lachen, dus zuchtte ik maar. Heel lang en heel diep.

De afgelopen tijd heb ik de edele taak op me genomen om het belang van stemmen tijdens de Europese verkiezingen te promoten. Fotoshoot hier, sexy selfie daar. Na elke Instagrampost slidede er standaard een zooitje mannen in mijn DM’s. Normaliter blokkeer ik die meteen, maar als, jawel, political influencer pakte ik het zorgvuldiger aan. Slalommend door de avances en toespelingen antwoordde ik keurig opgewekt dat het ja, wéér een verkiezing was en ja, de EU is een ver-van-je-bedshow, maar toe, ga toch maar stemmen. Tot begin deze week dus. Wat is er donderdag dan? Echt?!

Ik ben er klaar mee.

Ik durf het bijna niet te zeggen. En voel me net een alcoholist die op zijn eerste eerste bijeenkomst zijn grootste geheim opbiecht. Maar stiekem loop ik me – alle vrolijke social media posts ten spijt – de afgelopen dagen (weken?) kapót te ergeren. Over de aandacht voor onsmakelijke campagnespotjes, voor landelijke in plaats van Europese politici. Essays over boeken van Franse schrijvers. Meer of minder EU? Wanneer heeft u voor het laatst gehuild? Wat is je lievelingskleur? Maar ook dat de EU verworden is tot het Erasmus-programma en gratis roaming en dat ik me genoodzaakt voel om mooie foto’s te plaatsen in de hoop dat iemand (iemand!) buiten mijn eigen bubbel de tekst eronder leest.

Maar bovenal erger ik me aan de reden waarom stemmen nu belangrijker is dan ooit, namelijk de klimaatcrisis. Ik wil graag zo lang mogelijk genieten van deze aarde. En ik denk mijn toekomstige kinderen (twee – of drie als ik het kan betalen) ook. En daar hebben we nou eenmaal echt de EU voor nodig.

Het klinkt misschien een beetje suf, maar het lucht echt op om dit eindelijk eens te zeggen. Ik vind deze verkiezingen niet leuk. Sterker nog: ik vind ze stom. En onduidelijk. En tóch heb ik me gisteren naar een stemhokje gesleept. Samen met de misschien wel meer dan 37,3 procent van de mensen in Nederland die dat vijf jaar geleden deden. Applaus voor jezelf.

En nu?

Now we wait.

Tot zondagavond de uitslag komt. En we hopelijk niet alleen een signaal afgegeven hebben tegen de rechtse populisten en vóóŕ een humaner asielbeleid, maar bovenal een stap dichterbij een progressief plan zijn om de opwarming van de aarde tegen te gaan.

Dan kan ik na weken van political influencen eindelijk weer vrolijkere columns schrijven.