Ebru Umar Opinie 14 mei 2019, 04:00

Leestijd: 2 minuten

De dief Daan Heerma van Voss

In de Volkskrant, een krant die niemand leest, zelfs in het weekend niet, openbaart Daan Heerma van Voss (32) dat hij naast schrijver nog een ander beroep heeft: hij is professioneel dief. Sinds dat hij kind was, steelt hij. Van speelgoed tot spijkerbroek. Een van zijn diefstalhoogtepunten is dat de volwassen Daan zijn ouders een diner voorzet waarvan niet alleen alle ingrediënten bij elkaar zijn gestolen, maar ook het serviesgoed.

In plaats van dat zijn ouders hem veroordelen, hem dwingen alles terug te betalen en waar mogelijk terug te brengen, schudden ze hun hoofd en eten ze hun bordjes leeg. Het verhaal vertelt niet of het lekker was, wél dat Daan Heerma van Voss tot op de dag van vandaag steelt. Hij zou er een einde aan moeten maken, maar ja, kleptomanie is een ziekte. Schrijft hij.

De dief Daan Heerma van Voss komt uit een gezin waarvan moeders hoogleraar is (Christien Brinkgreve) en vaders omroepbaas is geweest (Arend Jan Heerma van Voss); ze zijn niet echt van de straat. Geen wonder dat drie van de vier kinderen het zich kunnen permitteren om ‘auteur’ te worden, een vak waarin geen droog brood is te verdienen. Sommige mensen nemen daarom een baan. Anderen, zoals Daan Heerma van Voss, gaan uit stelen.

En schrijven daarover in de Volkskrant.

Een krant die ‘gerespecteerd’ wordt, prima plek voor een coming-out.

Een krant die door geen hond gelezen wordt, want het bleef stil in de media.

Een krant die niet oordeelt – we hebben het niet over een junk maar over Daan Heerma van Voss. Daan hóórt erbij! En stelen hoort blijkbaar bij Daan. Toegegeven, stelen is een ander woord voor zakkenvullen, maar nog steeds verboden. Als het om een grachtengordel-één-van-ons-jongetje gaat, doen we daar niet moeilijk over. Knap van ’m, zal de spin worden, dat hij ervoor uit durft te komen. Als er al überhaupt een spin nodig is want hey, van hun-soort-mensen, daar blijf je vanaf.

Een dief.

Daan Heerma van Voss.

Schijnt weer een geheel ander licht op de mooie woorden die horen bij de dertiger, gymnasiastje uit Amsterdam met een tiental ‘literaire’ werken op zijn naam. Ten eerste dat hij er niet van kan leven. Ten tweede dat hij te lui is om te werken. Ten derde dat zijn ouders hem niet kunnen en willen onderhouden. Ten vierde dat hij zich nergens voor schaamt. Ten vijfde dat hij verwacht hier gewoon mee weg te komen. Ten zesde dat dat nog zal lukken ook. Er staan immers prachtige foto’s van dief Daan Heerma van Voss bij het artikel in de krant die door niemand wordt gelezen. Diefstal als kunst. Diefstal als basis voor literair schrijven. Diefstal.

Wegkomen met diefstal is voorbehouden aan blanke grachtengordelzoontjes. Eindelijk is duidelijk geworden waar de moraal van de grachtengordel en het mediakartel is gebleven: gestolen. Door Daan Heerma van Voss.