Ebru Umar Opinie 9 apr 2019, 08:00

Leestijd: 2 minuten

Thomas

Tijdens mijn landarrest in Turkije hield één CD me op de been: NIEUW van Paul de Munnik. Naast uiteraard het gehele oeuvre van Acda en de Munnik. Afwisselend regenden zonnestralen en de belofte aan een nieuw begin van De Munnik door de autospeakers. En naast het feit dat ik absoluut-300%-noodzakelijk-zijn-ze-nou-helemaal-gek-geworden terug moest komen voor de Libelle Zomerweek, wilde ik natuurlijk ook Paul de Munnik live zien spelen.

Thomas ook, maar ja Thomas. Die moest zo nodig acteren. En regisseren. Een boek schrijven. En een musical-award winnen. Leuk voor hem, absoluut. Verdiend ook. Maar ja. En ik dan? Nou vooruit: de rest van Nederland dan? Thomas Live…. PLEASE? Afgelopen week was het dan eindelijk zover. Eindelijk.

Gevolgen niet vervlogen

Toch was het ook een beetje mijn schuld dat ik niet eerder dan vorige week vol verwachting het Schiedamse theater binnenstapte. Toen de voorstelling MOTEL in Rotterdam speelde, zat ik op Ibiza te traumatherapieën – dat landarrest is misschien drie jaar geleden, de gevolgen zijn nog niet vervlogen. De upside is dat ik inmiddels via de hoofdingang naar binnen durf. De downside dat ik nog geen noot van de nieuwe Thomas had gehoord – ik durfde niet zo goed. Wat als al die jubelrecensies een samenzwering van het mediakartel zouden zijn? Bovendien gold na een optreden van Acda en de Munnik traditiegetrouw maar één vraag: op wie ben jij? Waarna een eindeloze analyse van tekst en muziek volgde, die uiteraard gepaard ging met het fysieke voorkomen van de beide heren. Dat ze niet op Arie Boomsma lijken, werkte in hun voordeel. Teksten, daar draaide het om. Vertolkers van gevoelens samengevat in geniale Nederlandstalige zinnetjes op intense muziek. Helden van mijn generatie. En aangezien ik tot vorige week alleen Paul op het podium had gezien, was de opwiebenjij-vraag redelijk makkelijk te beantwoorden.

#HOEDAN

Maar ja. Toen kwam Thomas Acda het podium op. Slanker dan ooit #HOEDAN en soepel balancerend op een hoverboard – nogmaals: #HOEDAN. Zou ik dat ook kunnen? Hoe vaak zou hij eraf gedenderd zijn? Of stap je erop en rij je zo weg? Vragen vragen en toen moest alles nog beginnen. Toch durfde ik niet zoveel te verwachten, muzikale helden zijn toch een buitencategorie. De een valt stil bij Paul McCartney, de ander bij Thomas Acda. Maar ja. Uiteindelijk zit je wel bij Thomas Acda – helemaal in Schiedam! En volgt er een überrelaxt avondje uit met sterke verhalen, mooi zinnetjes, goede muziek en een fijn samenspel met David Middelhoff (zonder hem geen Paul de Munnik dan wel Thomas Acda) en Laura Trompetter (talentvolle percussioniste die je een geweldige carrière gunt) naast Thomas op het podium. En hoewel ik blanco in het publiek zat, was er eigenlijk maar één conclusie mogelijk: Thomas Acda wás goed. Thomas Acda ís goed. En de vraag op wie ik ben, telt niet meer. Thomas staat weer op het podium. Met David Middelhoff en Laura Trompetter.