Iris van Lunenburg Opinie 26 apr 2019, 04:30

Leestijd: 3 minuten

Lekker blijven barbecueën

We kunnen natuurlijk niet allemaal Michelle Obama zijn, maar hoe meer ik over onze landsgrenzen kijk, hoe meer ik denk dat Nederland Gidsland, qua inspiratie, toch een beetje de boot mist.

Denk bijvoorbeeld aan de Zweedse Greta Thunberg. De 16-jarige klimaatactivist werd begin dit jaar genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede. Ze sprak vorige week nog het Europees Parlement toe en had een dag later een ontmoeting met Paus Franciscus. Deze week speecht ze bij het Britse Parlement en ze is door Time Magazine uitgeroepen tot één van de honderd meest invloedrijke mensen ter wereld. En dat terwijl Thunberg al maanden meer dan een miljoen jonge mensen op de been krijgt om ons klimaat te redden. Inspirerend, zou je denken. Respect. Ontzag. Ook zomaar twee woorden die in me opkomen als ik aan haar denk. Toch is er in Nederland een smaldeel (m) in de samenleving (lees: op social media) die haar overlaadt met bagger. Over haar intellect. Over haar motieven. Over haar gezondheid. Ja, zelfs over haar uiterlijk. Bedankt voor je mening, Henk.

Ik was slechts een uur online en verlangde meteen weer terug naar vorige week woensdag. Toen was ik namelijk aanwezig bij ‘Becoming: an intimate conversation with Michelle Obama’. Van tevoren vroeg ook ik me af hoe vol die Ziggo Dome nou zou zitten. Maar dat bleek nergens voor nodig. Meer dan 10.000 mensen waren die avond op zoek naar inspiratie, naar leiderschap. En dat in ons nuchtere Nederland. Het kan dus wel.

Het gebeurt alleen zo weinig.

Want wij moeten het vooralsnog doen met de leiderschapskwaliteiten van Mark Rutte. De premier was deze week te gast bij de ochtendshow van het AD. Natuurlijk, het is verkiezingstijd, met over een kleine maand de strijd om het Europees Parlement, maar ik ben er toch eens goed voor gaan zitten. Benieuwd naar zijn dromen, zijn idealen, zijn grote visie op ons land. Bijvoorbeeld op het gebied van het klimaat. Die visie kan samengevat worden in de woorden: „We moeten nog wel een leuk leven kunnen leiden.” Gevolgd door: „We moeten nog gewoon kunnen barbecueën.” Dat ik dit nog mee mag maken. In het Nederland van onze minister-president zullen er mensen – excuus, hárdwerkende mensen – bang zijn dat ze straks niet meer mogen barbecueën. En waar GroenLinks-stemmers „willen dat we allemaal geitenwollen sokken dragen, de kachel zachter zetten en in een zwart-witfoto gaan wonen”. Ook dat nog. Heftig.

Je ziet het aan de weerzinwekkende reacties op Greta Thunberg, en nu weer aan de spierballentaal van Mark Rutte: je een beetje zorgen maken om de aarde haalt het slechtste (of in ieder geval het minst intelligente) in sommige mensen naar boven. In Londen kreeg Thunberg een paar dagen geleden daarover de vraag hoe zij reageert op klimaatsceptici. „Niet”, antwoordde ze kort en krachtig. Is ook slimmer. Maar ik ben pas net bekomen van de war on de witte wijn sippende elite, dus wat echte inspiratie van degenen die ons land leiden, is meer dan welkom.