Ebru Umar Opinie 23 apr 2019, 05:30

Leestijd: 3 minuten

Deugen

Ja, toen er een moskee werd gebombardeerd in Nieuw-Zeeland, zweeg ik.

Twee keer geweest; vredig land waar iedereen elkaar kent.

Dus er wonen moslims in Nieuw-Zeeland. Waarschijnlijk kende iedereen wel een dode. Heftig.

Hun leed, hun verdriet – wat moet ik zeggen? BN’ers die over elkaar heen tuimelen om hun afschuw uit te spreken. Tja. Deugpunten scoren ging nog nooit zo makkelijk.

Toen de Notre-Dame afbrandde, zweeg ik ook.

Opnieuw tuimelden BN’ers over elkaar heen om te benadrukken hoe dicht het allemaal wel niet komt nu. De deugpuntenverdubbelaar werd ingezet. Chazia Mourali is er geboren (Chazia wie? Een knappe vrouw van weet ik wat voor afkomst die bekend werd van radio en tv omdat ze 1. knap was 2. een bitch speelde).

Afschuwelijk zo’n brand, dat ’ie niet blusbaar leek, een gegeven. Rest de vraag hoe die brand is ontstaan. Zolang daar niet helder over gecommuniceerd wordt (’een computerstoring’ – #hoedan?) hebben ’de moslims’ het gedaan. Het onderschatten van intellect en onderbuik van burgers neemt inmiddels groteske vormen aan in de media.

Maar het absolute hoogtepunt van de deugpuntenmaximizer vond afgelopen weekend plaats. Bombardementen op Sri Lanka. Zeven zelfmoordterroristen van de islamitische persuasie vonden het nodig om niet alleen zichzelf maar ook honderden onschuldigen van het leven te beroven. Welk weldenkend mens vindt dat niet erg? Waarom is het zo nodig om publiekelijk te moeten melden hoe afschuwelijk het wel niet is, hoe dichtbij het wel niet komt? Welke gek denkt dat zwijgen instemmen betekent? Het is hún leed, waarom lijkenpikken over de rug van onschuldigen ver weg? En waarom – waarom NOS?! – moet dagenlang vermeden worden om te melden dat de criminelen moslims zijn? En dat dit een aanslag is, een oorlogsverklaring zo je wilt?

Deug je meer als je publiekelijk laat weten dat geweld afschuwelijk is?

Er is maar een handjevol mensen dat geweld toejuicht: criminele moslims en Holleederwannabe’s m/v, homo/hetero, gelovig/ongelovig. Je mag best publiekelijk zwijgen over terroristische aanslagen in het buitenland waar je niets mee te maken hebt, die je niet persoonlijk raken en die ook écht niet dichtbij komen – al ben je er geboren. Niemand denkt dat je staat te juichen omdat onschuldige mensen vermoord zijn door gestoorde terroristen, al dan niet van de islamitische persuasie. Het enige waar het om gaat is dat we dat soort toestanden in Nederland voorkomen. En het enige wat dan wél helpt, is om je uit te spreken tegen geweld in Nederland, om eerlijk te zijn over geweldenaars (terroristen, vrouwenmishandelaars, vrijheidontkenners, haatpredikers, vul maar in) en om te deugen wanneer het ertoe doet.

Wanneer het ertoe doet is persoonlijk – uiteraard.

Maar dát het ertoe doet wanneer Wilders bedreigd wordt, Baudet gedemoniseerd wordt, Erasmusbrug en Mercatorplein bezet worden, haatimams vrouwenmishandeling en verwerping van onze vrijheden prediken, is een feit. Degenen die dan zwijgen, deugen het hardst wanneer de ellende plaatsvindt in een land ver, ver weg van hier.