Iris van Lunenburg Opinie 29 mrt 2019, 06:30

Leestijd: 3 minuten

Vespahaar en fijnstofmaskers

Het was achterop een gouden Vespa, terwijl we al rijdend door Amsterdam aan het discussiëren waren over waar je nou het beste in Zuid kan wonen (in De Pijp zoals ik, of toch liever bij het Vondelpark zoals mijn vriendinnetje), toen ik ineens boven mezelf uitsteeg, naar beneden keek, onszelf zag voorttuffen – hoge hakken, korte jurkjes, haren in de wind – en ik dacht: ’Jeetje, kan dit cliché nog erger? Beetje gênant wel.’

Maar wat blijkt? Het kan nóg erger, zo las ik in de Volkskrant.

Het moment dat je wist dat zou komen, is namelijk bijna daar: Binnen de ring van Amsterdam mogen scooters en snorfietsen binnenkort niet meer op het fietspad en moeten ze naar de rijbaan. Volgens onderzoek van de GGD vorig jaar in onder andere Amsterdam, stoten stilstaande brommers evenveel ultrafijnstof per seconde uit als rijdende brommers. Tel daar dat opgefokte getoeter en de bijna-aanrijdingen tijdens het langsscheuren bij op en ik kan niet wáchten tot het zover is.

Je zou denken dat het vooruitzicht om straks tussen auto’s, vrachtwagens en bussen te rijden die twee keer zo hard gaan, best eng is. Maar er blijkt voor scooterrijders een nog vreselijker, weerzinwekkender consequentie te zijn. De helmplicht. En dus zullen vooral tieners en twintigers, die „de helm het ergst vinden en vrezen voor hun kapsel” hun scooter verkopen, voorspelt een eigenaar van een scooterzaak in de krant. „Mijn haar wordt snel vet van een helm. En als het in de zomer warm is, krijg je zo’n zweethoofd. Dat vind ik vies”, vertelt ene Vera uit Amsterdam. Ook Mark heeft het zwaar: „Als ik die op doe, is het weg gel, weg goed kapsel.” Heftig.

Ik was vroeger feestjesverslaggever en ging altijd fietsend naar mijn werk, wat betekende dat ik de helft van het jaar stelselmatig natgeregend werd en als een verzopen kat aankwam. Bij aankomst waren er dan twee soorten mensen: de modemensen die je op en neer keken en een valse opmerking maakte óf degenen die iets te duidelijk medelijden met je hadden. Ik weet niet wat ik erger vond. Maar ik denk vooral het rondlopen met nat, slierterig haar. Ik snap ze dus best, die helmhatende scooterrijders.

Maar misschien kunnen ze eens kijken naar zo’n klassiek haarsjaaltje à la Audrey Hepburn in Breakfast at Tiffany’s. En denk dan ook meteen aan een mondkapje om die vieze uitlaatgassen buiten te sluiten. Want, zo las ik in een recent artikel in de New York Times, worden die het he-le-maal. „Overal ter wereld wordt het steeds gevaarlijker om lucht in te ademen – en steeds meer bedrijven hopen goed geld te verdienen met dit nieuw mode-accessoire”, aldus de krant. Denk aan een hip panterprintje, een chic Brits ruitje of glamoureus mat zwart. Alles is mogelijk. De happy few van Burning Man draagt ze al jaren, in Hong Kong is het ook een ding en na de vreselijke natuurbranden in Californië worden ze daar steeds meer gezien. Binnenkort dus ook in ons eigen, mooie Amsterdam?

Dat, óf die scooters worden echt massaal verkocht en we krijgen er een weliswaar schoner, maar nog steeds ergerniswekkend, voertuig voor terug – de Biro. Eindelijk niet meer fijnstofhappend op het fietspad, maar de kans om van je sokken gereden te worden, blijft even groot.