Lars van der Werf Opinie 4 mrt 2019, 06:30

Leestijd: 2 minuten

De vandagen mooier dan de gisterens

Echt hoor, het is niet altijd de wind in de rug als je leeft, als je ademt, loopt, eet, poept, pist en slaapt, zoals wij mensen doen. Maar dat weten jullie ook. Niemand zit het permanent mee.

Ik heb zelf ook zo m’n beroerde dagen. M’n slechte momenten. Soms duurt dat een week. Soms een hele maand. Soms een uur. Echt hoor, het kan soms behoorlijk klote zijn. Klote met een rietje, zoals dat in keurig Rotterdams dan heet.

Maar ik heb wel licht, weet ik zelfs als het donker is. Waar is het licht? Wat is licht? Mensen brengen licht. Ze zijn het licht. Ik haal het niet uit spulletjes. Ook niet uit een religie. Niet uit het weer of uit de natuur. Nee, de mensen. Dáár haal ik het uit. En ik ben zelf ook een mens natuurlijk. Dat licht in de duisternis kan ik zelf ook gemakkelijk zijn. Maar als ik het zelf even niet ben of het niet vinden kan, dan haal ik het uit de andere mensen. De mensen van wie ik houden kan als van mijn ouders. Mijn ouders inbegrepen.

Ik was laatst een beetje boos, juist op wat mensen van wie ik heel erg houd. Het was volkomen onterecht. Dat is een duistere, oer-menselijke eigenschap, dat je de mensen van wie je het meeste houdt, helemaal de grond in kan trappen.

En dan druip je uit je ogen van ellende, omdat je het al snel daarna weet. Dat dát toch wel het laatste was wat je moest doen.

Mijn boodschap is een simpele. En misschien val ik een beetje in herhaling, maar dat kan me niet schelen. Het leven is kort en hard en vol gedoe, maar er is licht. Er zijn lieve mensen die je graag bijschijnen in de duisternis. Vind die mensen, houd van ze. Zoek ze op en schijn hen ook bij. Maak samen de vandagen mooier dan de gisterens.