Ebru Umar Opinie 5 feb 2019, 06:00

Leestijd: 2 minuten

Science Battle vs klimaatgedram

Zijn naam weet ik niet meer, laten we hem Jan noemen. Samen met drie anderen presenteerde hij zijn promotieonderzoek in wat de Science Battle heet. Een rondreizende theatervoorstelling waarbij telkens vier promovendi (gasten van achterin de twintig, begin dertig) hun promotieonderzoek presenteren en daarbij een battle met elkaar aangaan.

Wie kan zijn onderzoek naar het meest specialistische onderwerp waar niemand ooit mee bezig is, IRL, het beste presenteren? Wie geeft daarbij het antwoord op niet gestelde vragen, waardoor het publiek toch blijft zitten en luisteren?

Jan presenteerde zijn onderzoek naar planten. Zijn zorg was het beheersen van het klimaatprobleem, milieuvervuiling, kortom het uitsterven van de mensheid in zijn totaliteit. Precies hetgeen waar scholieren voor staken, Ed Nijpels zijn zakken mee vult, Klaas Dijkhoff beweert ambivalent in te staan en Jessias en Jetten op klaarkomen. Ja, met het klimaat denken politici karmapunten te scoren – en dat terwijl iedereen weet dat de mensheid tot uitsterven gedoemd is. Soit.

Wetenschappers weten dat óók en – in tegenstelling tot politici – zijn ze realistisch. Er is niet genoeg plek op aarde voor iedereen, sterker nog, er is niet eens genoeg plek op aarde om iedereen te voorzien van voedsel. Dan kun je wel een warmtepomp installeren en elektrisch rijden, maar beter zoek je naar werkende oplossingen in plaats van te drammen met klimaatakkoorden.

Jan had een uitdagende oplossing. Als er niet voldoende plek is, moeten we de ruimte die er is optimaal gebruiken. En aangezien mensen niet krimpen (…) moet het voedsel krimpen. Meer voedingstoffen in de planten, die zelf weer minder ruimte innemen, zodat er meer geproduceerd kan worden op de beschikbare ruimte. Klinkt logisch. Uitdagend zelfs. Totdat je maar ‘ns alle hoop weer de grond in boort met die ene, logische vraag, die alleen in het gezelschap van wetenschappers gesteld mag worden: ,,Zijn er niet te veel mensen op aarde om ook maar überhaupt te denken dat het klimaat óns zal overleven?’’

Jan gaf schoorvoetend toe dat de enige oplossing tegen alles wat slecht is voor mens en milieu, minder mensen is. De aarde kan ons niet aan, wij zijn monsters die uit zijn op ons eigen genot, onze eigen consumptie. We willen best minderen omdat politici ons doen geloven dat minderen een oplossing is. Maar dat is het niet. Beetje minderen in Nederland heeft nul effect als de rest van de wereld, met name de ontwikkelingsgebieden met te veel overbevolking, dat niet doet. Of de mensheid uitsterft of dat we elkaar straks de hersenen inslaan voor frisse lucht, schoon water en wat eten, geen warmtepomp die daar wat tegen inbrengt. De aarde houdt nog stand tegen ons, maar het klimaat is een gestreden battle. De enige die beter worden van het klimaatgedram zijn mensen als Ed Nijpels, die weer kunnen bijschrijven op hun rekening. Waardoor hun erfgenamen in ieder geval zullen kunnen betalen voor eten, drinken, vliegen, autorijden en überhaupt hun bestaan.