Lars van der Werf Opinie 11 feb 2019, 06:30

Leestijd: 2 minuten

Knuffel!

Wat kun je betekenen voor een ander? Je kunt er zijn als het moet. Je weet misschien niet goed wanneer dat precies is, maar dat geeft niet. Meestal gaat het vanzelf. Er zijn voor iemand is het meest betekenisvolle wat er is. Er gewoon zijn. Luisteren. Iemand vasthouden. Niks te veel zeggen. Ik denk dat het de essentie is van het hele bestaan. Twee mensen die elkaar omhelzen, bijna doodknuffelen.

Ik heb dat soms nodig, dat iemand me knuffelt. Ik geloof dat dat ook heel normaal is, dat je dat nodig hebt. Iemand die nooit geknuffeld wordt, is al snel een mens die er niet meer tegen kan. Knuffelen knijpt de ellende uit je lijf. Het is warmte in de kou van alledag. Lijven die heel even samen één lijf zijn, omdat ze zich tegen elkaar aan duwen en er geen lucht meer tussen zit. Dan bestaat de rest van de wereld even niet. Dan zijn er alleen die twee mensen die elkaar knuffelen.

Als er niemand is om mee te knuffelen, dan doe ik het bij mezelf soms wel eens. Dan doe ik m’n armen om me heen en dan knijp ik zo hard als ik kan. Jezelf omarmen is misschien een beetje treurig. Maar dat geeft ook niet. Want als het helpt, dan helpt het.

Afgelopen zaterdag werd ik zomaar geknuffeld. Ik vroeg nog aan haar waarom ze het deed. Zomaar, zei ze. Ze zag dat ik het gebruiken kon, zonder dat ik zelf wist dat ik het gebruiken kon. Dát zijn de mensen die je om je heen moet verzamelen. De mensen die het zien, dat stukje in jou dat niemand anders ziet.

Als je vandaag nou iemand ziet waarvan je het vermoeden hebt dat hij of zij een knuffel kan gebruiken, knuffel dan. Het hoeft niet eens iemand te zijn die je kent. Wees niet bang om de liefde die je in je hebt te geven aan een ander. Het leven wordt zoveel beter als je soms niets zegt en alleen maar knuffelt.

Knuffel, knuffel, knuffel. Knuffel!