Ebru Umar Opinie 12 feb 2019, 06:30

Leestijd: 2 minuten

Hybrislijders

Mijn Turkse buurvrouw heeft geen kanker.
Haar borst is afgezet, maar ze heeft geen kanker.
Heur haar is uitgevallen, maar ze heeft geen kanker.
Ze krijgt chemotherapie, maar ze heeft geen kanker.
Sommige culturen hebben het voorliegen tot een deugd verheven.

’Die arme vrouw is oud, laat haar. Uiteindelijk gaan we allemaal dood. Wat voor nut heeft het haar laatste paar jaar in zorgen door te laten brengen?’

Westerse logica is niet besteed aan sommige culturen. Afscheid nemen? Voorbereidingen treffen? Nee, mijn Turkse buurvrouw heeft geen kanker. Ze is alleen maar ziek. Komt wel weer goed. Waar heeft die arts anders voor geleerd? Toch is westerse logica ook niet besteed aan westerse jeugd. De klimaatspijbelaars – schattig, dat idealisme van de jeugd, ze hebben groot gelijk dat ze zich dat dagje vrij niet laten ontnemen – vertikken het om de trein te pakken naar Den Haag, hoorde ik op de radio. De bus is goedkoper. En die gast die aan het woord werd gelaten, wilde niet afgerekend worden op het feit dat hij de bus nam. Hij had idealen. Hoor. Al die anderen (wij? zijn ouders?) moesten maatregelen nemen om CO2-uitstoot te verminderen, maar hij nam de bus. Dat klimaatprobleem is immers niet zijn verantwoordelijkheid, maar wél onze schuld.

Oosterse en westerse mensen zijn allebei heer en meester als het om de kop in het zand steken gaat. Problemen moet je negeren, dan gaan ze vanzelf weg. Oplossingen zijn prima – als het maar geen geld, tijd of energie kost.

Journalisten jij-bakten erop los en werden door andere journalisten verketterd: flauw hoor, jij-bakken. Maar als er ooit een jij-bak terecht was, was het wel afgelopen week.

Persoonlijk laat het klimaatprobleem me koud. Ik laat de auto niet staan, ik neem het vliegtuig wanneer het moet, ik eet m’n biefstuk en vis als ik er trek in heb en ik koop veel te veel kleding – dure kleding waarvan ik ook niet de illusie heb dat tijdens het productieproces het milieu gespaard is. Ik ben me ervan bewust dat ik de aarde vervuil – daar ben ik mens voor. Eén van de 5/6 miljard te veel mensen op deze aarde. Wij mensen maken de aarde kapot, alleen al door er te zijn. En we lijden aan hybris, als we ook maar denken dat we kunnen uitdijen zonder dat het klimaat daaronder zal lijden. We lijden aan nog grotere hybris als we denken dat we het klimaat kunnen beschermen door geen vlees te eten of geen auto te rijden. Wij mensen willen de waarheid niet onder ogen zien: de aarde ontwikkelt zich, wij zijn daar het product van. Dinosaurussen zijn uitgestorven ondanks de mens. Het klimaat veranderde. Shit happens.

Het is tijd om te accepteren dat we als mensheid op een dag uitsterven. Door chemotherapie verlengen sommigen hun leven. Door de bus te nemen, maken anderen het leefbaar voor zichzelf. Living well, ondanks de klimaathybrislijders, is the best revenge. Succes!