Iris van Lunenburg Opinie 22 feb 2019, 05:30

Leestijd: 3 minuten

Een kind van Jesse Klaver

Soms word je met nieuws geconfronteerd waarvan je liever niets wil weten. Het feit dat zwangere vrouwen het liefst Jesse Klaver als de vader van hun kind willen, bijvoorbeeld. Althans, dat zou blijken uit onderzoek dat de Negenmaandenbeurs deze week presenteert. De organisator vroeg aan zwangere vrouwen en jonge moeders welke mannelijke BN’er zij als droomvader zien en, jawel, 51 procent van de ondervraagden koos uit ‘een heleboel Bekende Nederlanders’ voor de fractievoorzitter van GroenLinks. Zoveel vragen. Waarom Klaver? Om zijn klimaatvriendelijke standpunten? Weten ze dan niet dat een kind krijgen hartstikke slecht is voor het milieu? Konden de vrouwen ook een hokje aankruisen met ‘ik mot geen BN’er joh, ik wil mijn eigen mannetje’? En wie waren die ‘heleboel BN’ers’ op de lijst dan? Je begrijpt, de onderzoeksmethode is mij nog steeds niet helemaal duidelijk, maar toch. Jeetje.

Natuurlijk, dit riekt een beetje naar non-nieuws, maar met de Provinciale Staten- en Waterschapsverkiezingen voor de deur kunnen de politieke partijen in ons land elke aandacht goed gebruiken. Klaver en zijn landelijke collega’s mogen daar technisch gezien dan wel niets mee te maken hebben, door de focus op de Eerste Kamer zijn het toch vooral landelijke politici die de krantenpagina’s en talkshowtafels domineren. En dat is jammer, want er is veel talent. Veel vrouwelijk talent ook. Een tijdje terug gaf ik speciaal voor de verkiezingen een mediatraining aan vrouwelijke kandidaten en raakte meteen geïnspireerd door de kennis, betrokkenheid en energie die er in de provincies leeft. En dat mogen best meer mensen weten. In dat licht was het misschien spannender geweest als de Negenmaandenbeursvrouwen hadden moeten kiezen aan welke vrouwelijke, lokale politicus zij hun kind zouden toevertrouwen. Staan zij ook eens in de spotlights.

Maar dat terzijde.

Dat Jesse Klaver als beste uit de bus komt, doet me denken aan het ‘Wouter Bos-effect’. Bos was destijds – met zijn papadagen, charisma en bij de Bijenkorf gekochte blousejes – ook populairder dan andere politici. Als ik mijn vriendinnen mag geloven, tenminste. En dat is niet iedereen gegund. Zo krijgt premier Mark Rutte 8 procent van de stemmen in het Negenmaandenbeursonderzoek. En Lodewijk Asscher moet het met 2 procent doen. Dat laatste verbaast me dan weer niets. Zo’n kind moet tenslotte ook verwekt worden en Asscher lijkt me op dat gebied wat, ehm, braaf. Dan toch eerder de jongere – veel jongere! – versie van Sybrand Buma? Of van Sander Dekker of Hugo de Jonge? – zonder die gekke schoenen, hoor. Bladerend door kranten en zappend langs actualiteitenrubrieken zou ook ik voor Klaver als baby daddy gaan. Jong, knap en, oh, die bedroom eyes… Toch een beetje de polderversie van Justin Trudeau hè.

Qua uiterlijk is de keuze dus snel gemaakt, maar je wil je kind natuurlijk ook wat intellectuele en empathische bagage meegeven. En dan wordt het ineens een stuk lastiger. Want laten we eerlijk zijn: met dat gehannes over het klimaatakkoord, de totaal schandalige opstelling tegenover het kinderpardon en de recente energierekeningblunder, zijn de meeste politici op dit moment allesbehalve aantrekkelijk.