Iris van Lunenburg Opinie 15 feb 2019, 06:30

Leestijd: 3 minuten

De vrouw achter het aanrecht

Over mannen die meer verdienen en vrouwen die onafhankelijk zijn, zei Charlotte York in mijn lievelingsserie Sex and the City al: „Iedereen heeft een man nodig. Daarom huur ik nog steeds. Als je als vrouw een koophuis hebt en een man nog een huurwoning, dan is de machtsstructuur uit balans. Mannen voelen zich dan gecastreerd. Ze willen echt geen vrouw die te zelfstandig is, hoor.”

Dat was in 1999. Klinkt een beetje ouderwets, hè? Maar toch lijkt er, twintig jaar later, een kern van waarheid in te zitten. Heterostellen zijn namelijk tevredener als werk en inkomen op een traditionele manier verdeeld zijn, zo lees ik in de krant. Voor een onderzoek van een socioloog, die hierop promoveerde aan de Radboud Universiteit, werden meer dan tienduizend stellen ondervraagd. En wat blijkt? Zodra de vrouw meer gaat verdienen dan de man, zijn de rapen gaar. Dan zijn de stellen 0,1 procent minder tevreden. Heftig! Natuurlijk, 0,1 procent klinkt als een klein verschil. Ik ben ook wel eens 0,1 procent minder tevreden als het 9 graden buiten is in plaats van de voorspelde 11 graden. Maar toch, interessant is het zeker. Want als de man werkloos wordt, dan gaat er zelfs 0,25 procent van het relatiecijfer af. En bij een werkloze vrouw? Dan is er niets aan het handje – voor de man, tenminste. De vróuw wordt ongelukkiger, maar goed, dat zijn details.

Kortom: de man is kostwinner, de vrouw staat – al dan niet parttime – achter het aanrecht. Fijne Valentijnsdag nog!

Nu ben ik best romantisch ingesteld, hoor, en ook het theoretische idee een beetje afhankelijk te zijn van een man kan ik nog best begrijpen. Iemand die altijd voor je zorgt en je beschermt tegen de boze buitenwereld, zodat jij een beetje de kinderen kan opvoeden. Heerlijk! En: yes please. Maar tóch vraag ik me af: wie zijn toch die mensen die nog steeds denken dat de man het meeste geld behoort te verdienen? Ook een rondgang langs werkende vriendinnen én vrienden levert geen antwoord op. „Dit gaat gewoon over ego”, vat een vriendin het mooi samen. „En zo’n intens traditionele man wil je sowieso niet hebben, toch?” Is ook zo.

Maar het idee dat een succesvollere vrouw ook anno 2019 meer aversie oproept, is niet het enige dat opvalt. Ook de focus op inkomen en werk in relatie tot geluk, doet me hopeloos ouderwets aan. Want laten we eerlijk zijn: welke rechtschapen millennial denkt nog echt dat geld gelukkig maakt – en nog meer geld nog gelukkiger? Laat staan dat passen in een traditioneel rolpatroon – al is het voor de ‘buitenwereld’- je ook maar iets van nirvana zal brengen.

Nee, ik denk dat voor jonge mensen heel andere, niet-economische waarden veel belangrijker zijn voor een fijne relatie. Zo hield een ’klimaatspijbelaar’ op het Malieveld een prachtig bord omhoog met daarop de tekst: „Ik val op mannen met een kleine ecologische voetafdruk.” Kijk aan. Dáár word ik wel meer dan 0,1 procent gelukkiger van.