Iris van Lunenburg Opinie 18 jan 2019, 06:00

Leestijd: 3 minuten

Zieltjes winnen

’A type of croquette’. Zo beschrijft The Washington Post onze eigenlijk niet in woorden te vatten nationale trots, de bitterbal. “Is dit De Speld?”, vroeg een jongen, toen ik een screenshot van de Amerikaanse krant in mijn Insta stories plaatste. Waarna nóg tien keer dezelfde vraag volgde. Nee, dit is niet de satirische website De Speld. Dit is de Nederlandse politiek. Anno 2019. Het jaar is nog maar net begonnen, maar ik kan nu al niet wachten op het eerste reces.

Ik was namelijk net aan mijn tweede Weissburgunder (géén Chablis’tje!) begonnen, toen ik hoorde van Mark Rutte en zijn ‘witte wijn sippende Amsterdamse elite’. Die zouden niet zo zuur moeten doen over Donald Trump. En de arme man, tussen al dat wijndrinken door, eens een kans moeten geven. Hmm. Zoveel vragen. Sinds wanneer houdt Mark Rutte niet van witte wijn? Hoe zit het dan met die foto waarop hij witte wijn sipt met Vladimir Poetin? Wat is er überhaupt mis met witte wijn? Of met Amsterdammers? Maar bovenal: zijn het niet júíst die rijke Chablis drinkende ondernemers die op zijn partij stemmen? Dat weet toch iedereen. Nou, nee! Ook de plaatselijke partijleider onderstreepte het nog maar eens. “De Amsterdamse VVD is van bier & bitterballen”, tweette hij. Volkser kan niet, hoor, bij die club. Wars van de elite is de in het chique Benoordenhout wonende Mark Rutte. Ook hij heeft tenslotte wel eens de behoefte om iemand ‘persoonlijk in elkaar te slaan’, zoals hij laatst verzekerde in een persconferentie. Dat daar geen misverstand over is.

Kijk, de verkiezingen voor de Provinciale Staten en het “niet zo relevante” Europese Parlement komen eraan. Ik snap het. En natuurlijk, je moet geen aandacht schenken aan suffe retoriek. Maar toch vraag ik me af: waarom is het blijkbaar dikke prima om Amsterdammers uit te maken voor blasé witte wijn drinkende grachtengordelgutmenschende Trumpbashers, maar word je meteen beschuldigd van elitair gedrag als je een opmerking maakt over het -om het op z’n Rutte’s te zeggen- gele hesjes dragende, gehaktbalverbodvrezende, zwartepietomarmende, vuurtornado’s veroorzakende, ermagookhelemaalnietsmeerroepende smaldeel in de samenleving? Het is dat ik moet lachen om de doorzichtigheid van dit hele verhaal, anders zou ik me -als onschuldige witte wijn liefhebber- bijkans gedemoniseerd voelen. Laat staan wat het met het imago van witte wijn doet!

Nee, dan kan Rutte toch beter naar Donald Trump kijken om zieltjes te winnen. Die ontving dinsdag in het Witte Huis zijn gasten met het Amerikaanse equivalent van de bitterbal: meer dan duizend BigMacs. De foto ging meteen viral. Slim! Echt iets voor onze premier ook. Ik zie het al helemaal voor me: Het Torentje zuinig verlicht. Windjack aan. Armen wijd. En een tafel vol bitterballen met vlaggetjes en vaasjes Heineken. Even lachen voor de foto. En hup: weer een zwik kiezers erbij. Kleine moeite, zeer effectief.

De bitterbal hebben we toch al verloren. Maar dan kan ik tenminste nog wel rustig van mijn witte wijn genieten.