Iris van Lunenburg Opinie 11 jan 2019, 06:00

Leestijd: 3 minuten

Goede voornemens

Denk je dat je net lekker bezig bent en een haalbaar goed voornemen hebt gekozen, belooft de verleiding ook dit jaar weer te groot te worden.

Het was tijdens het zesde kerstdiner dat we, na veel wikken en wegen, tot een prachtig plan kwamen. DryJanuary? Onmogelijk met al die nieuwjaarsborrels. JanuHairy? Ik draag al jaren hair extensions, dus ‘te veel haar’ is voor mij nooit een probleem geweest. Nee, mijn vrienden wilden het simpel houden: zelf koken in plaats van eten bestellen. In theorie betekent dat: elke avond een heerlijke, voedzame maaltijd op tafel toveren. In de praktijk: vijf keer per week koken, één dag uit eten en de laatste dag iets afhalen – als god het wil.

Als rechtschapen millennial heb je tegenwoordig overal een app voor. Innercircle voor de liefde, Uber voor als het regent en meerdere maaltijdapps als je geen tijd hebt om te koken. Of te lui bent. Of een combinatie. Maar vanaf 1 januari 2019 zou alles anders worden. Echt waar. Via Instastories van influencers word ik gemaand om de #linkinbio te checken voor een unieke kortingscode op een zelf te koken maaltijdbox. Ook ‘Maartje’ van Hello-Fresh blijft me maar mailen. ’Nieuw jaar, goede voornemens? Ze zijn zo gemaakt, maar je eraan houden…’ Precies. Maartje weet dat het leven soms knap lastig kan zijn.

En zij is niet de enige. Albert Heijn gaat vanaf vandaag warme maaltijden en sushi maken en bezorgen in Amsterdam, lees ik in de krant. Het doet me meteen denken aan mijn absolute dieptepunt: bij de kassa in de supermarkt staan, mijn mandje op de grond zetten, een app openen en alsnog iets te eten bestellen. Ik was net op tijd thuis voor de bezorger. Gênant. De grootgrutter heeft het afgelopen jaar vast meer van dit soort in paniek achtergelaten boodschappenmandjes in de winkel zien staan.

Het toeval wil dat ik vlak naast een van de beste restaurants van Amsterdam woon. Dat vinden niet alleen de kranten, die de plek jubelende recensies gaven, maar ook hongerige en/of luie Amsterdammers die er via een app hun avondeten bestellen. En je kan er de klok op gelijk zetten: vanaf een uur of 18.00 vormt zich een groepje vooral mannen op de stoep. In een blauw of groen windjack. En een doos achterop hun fiets. Op weg naar de supermarkt sjezen de maaltijdbezorgers voorbij. En bij elke aanblik van dampend eten dat op een bezorgfiets wordt gezet, begin ik een beetje meer te twijfelen. ‘Zal ik toch iets bestellen?’, vraag ik me af, ‘hoe ongezond is zo’n maaltijd van een restaurant nou eenmaal’, redeneer ik het overmatig gebruik van zout en vet weg.

En zo kwam het dat ik gisteren toch ineens zat te Google Mappen. Met een beetje passen, meten en geluk val ik net in het bezorggebied. En mijn goede voornemen dan? Ach, zo’n groot verschil is er ook weer niet tussen zélf koken en iets dat iemand anders voor je gekookt heeft. En anders kan ik altijd nog beginnen aan DryFebruary.