Elfie Tromp Opinie 10 jan 2019, 06:00

Leestijd: 2 minuten

Buiten de kerk ben je pas écht welkom

Het enige goede aan de Nashville-verklaring is dat het de gezichten van onverdraagzaamheid laat zien. Alsof de Ku Klux Klan-leden nu eindelijk eens zonder witte mutsen bij hun kruisverbranding op komen dagen.

200 mannen ondertekenden in Nederland het pamflet. 200 mannen die wel even zullen vertellen hoe het zit, die ‘getrouwe christenen’ oproepen niet van mening te mogen verschillen over dit onderwerp. Hoe rot moet de werkelijkheid er voor hen wel niet uitzien; niet alleen is de kerk zelf tot talloze stromingen versplinterd, maar door het ondertekenen van het doorwrochte lapje Nashville-tekst, worden ze inmiddels verguisd. Ook binnen hun gemeenschap van ‘getrouwen’ blijken gelukkig nog heel wat mensen die met beide benen in de moderne wereld staan en geloven zonder het christendom te verloochenen.

De kerk kampt al decennia met een teruglopend aantal van gelovers. Misbruikschandalen die eindelijk worden erkend hebben veel kwaad bloed gezet. De nieuwe aanwas is dun. Het toont de wereldvreemdheid van de ondertekenaars om zich juist nu dieper in hun eigen fort van principes terug te trekken. De pijn die de kerk in het verleden heeft veroorzaakt, is nog lang niet geheeld. Voor mensen die in schuld en boete geloven, is deze arrogantie van zeggenschap zeer misplaatst.

Mensen willen niet horen hoe ze moeten leven. Mensen willen gehoord worden. En dat is met minderheden in de kerk maar mondjesmaat gebeurd.

Dat SGP-leider Van der Staaij met droge ogen beweert dat het pamflet niet anti-homoseksueel is, doet me twijfelen aan zijn lezend vermogen. Snapt de beste man überhaupt wel wat hij heeft ondertekend? Of is dit die huichelachtige vroomheid waar de geestelijke leiders, die zo beestachtig konden huishouden in het verleden, zich ook zo vrijelijk van konden bedienen?

Als antwoord op die 200 mannen en hun verkrampte manifest, heeft het Humanistisch Verbond een liefdesverklaring opgesteld, die inmiddels door meer dan 10.000 mensen is ondertekend. Een helder geformuleerd artikel voor vrije keuze in leven en liefde. Is dat nou echt zo onverteerbaar?

Ik stel voor dat de liefdesverklaring met aangetekende post naar de 200 ‘getrouwe christenen’ wordt gestuurd, zodat ze kunnen zien bij wie andersgeaarden wél oprecht welkom zijn. En zij bij de eerstvolgende kerkdienst om zich heen kunnen kijken en zich niet meer hoeven af te vragen waar iedereen toch is gebleven.

Het antwoord is buiten, in de echte wereld, met elkaar.