Ebru Umar Opinie 13 nov 2018, 08:53

Leestijd: 3 minuten

Vrede: opkomend nationalisme

Even denk je dat het een grap is: een vader die de 49-jarige belager van zijn veertienjarige dochter neerbeukt en daar vierenhalf jaar celstraf voor krijgt. Als je als ouder (m/v) je kind niet meer mag beschermen omdat de politie het niet doet, wie moet het dan doen?

Na het opgegeven vertrouwen in politici, zijn nu de rechters aan de beurt. Het valt niet uit te leggen dat Volkert vrij rondloopt en zo’n vader celstraf krijgt. Het valt niet uit te leggen dat Jenny Douwes en co 240 uur taakstraf krijgen en We are here-criminelen een verblijfsvergunning. Het valt niet uit te leggen – althans, niet aan mensen met ook maar een greintje rechtvaardigheidsgevoel in hun lichaam.

Het internet stond dit weekend bol van strafmaatvergelijkingen maar analyses zijn precies dat: analyses. Het onderbuikgevoel van de massa, het volk dat goed genoeg is om belasting te betalen waar politici, politie en justitie van betaald worden, is irrelevant. Er wordt smalend over gedaan en je hoort het politici al zeggen “Ik had het ook graag anders gezien maar wij bemoeien ons niet met de rechtspraak”. En terecht. Het neemt niet weg dat de ontevredenheid over “D66-rechters” groeit en zal escaleren tot er een woord voor zal ontstaan gelijk aan ‘populisme’. Dan zal een politicus het linken aan ‘opkomend nationalisme’, gewoon, omdat het lekker framet. De massa reducerend tot xenofobe recalcitranten dan wel racisten die het beslissen moeten overlaten aan anderen.

Die anderen zijn politici, mensen die ver van de samenleving afstaan maar wél bepalen wat wij met z’n allen moeten vinden. Alleen om achteraf de dingen te benoemen die fout zijn besloten in plaats van te luisteren en vooraf escalatie te voorkomen. Wat de Franse President Macron ook weer correct en toch smalend deed: waarschuwen voor opkomend nationalisme, voor oude demonen die opnieuw verschijnen. En passant oproepend tot een strijd voor de vrede.

Maar wat is de definitie van vrede? Volgens velen woedt die strijd voor de vrede allang in de Europese straten. Er zou geen enkele reden voor opkomend nationalisme zijn, als politici bij voorbaat, dus vooraf, rekening zouden houden mét opkomend nationalisme. Je kunt het vermijden. Onder andere door de grenzen niet wagenwijd open te zetten. Of door te luisteren naar oorspronkelijke wijkbewoners die opeens de minderheid vormen in hun wijken vanwege verregaande immigratie. Of de strafmaat voor terroristisch geweld door Mocro Maffiose typen te pareren evenredig aan de omvang van het geweld. En de lange arm van buitenlandse dictatoren geen vrij spel te geven in ons eigen parlement of gemeentebestuur. Maar boven ons gestelden hanteren blijkbaar een andere definitie van vrede.

Het is te veel moeite voor politici om problemen te erkennen laat staan voorkomen. Justitie staat aan de kant van de politiek, maar dat de massa op het punt staat óók justitie de rug toe te keren, moet nog doordringen tot de ‘hogere’ echelons van onze samenleving. Tot die tijd kunnen ze ouders straffen voor het beschermen van hun kinderen.