Elfie Tromp Opinie 22 nov 2018, 06:00

Leestijd: 2 minuten

Verwacht voor minimumloon niet maximale service

Een kennis plaatste onlangs een woedend bericht online met een foto van een fastfoodmedewerker die op haar telefoon zat te kijken. Ze had een klant laten wachten om haar bericht af te maken. Ook ik raak uit mijn hum als een schoonmaker me niet groet in de kleedkamer van de sportschool of een barista geen hartje maakt in mijn latte. De klant is altijd koning, toch?

De laatste keer dat een vakkenvuller me weer niet aankeek toen ik vroeg waar de rondeeleieren stonden, herinnerde ik me mijn bijbaantje als sauspomper. Die bakjes mayo en ketchup bij de patat? Ik vulde ze. Onderaan de pikorde stond ik, als sauspomper. Koks sisten naar me, obers negeerden me. Voor minimumloon vervulde ik monotone arbeid. De fooienpot werd niet met mij gedeeld. De manager ontsloeg me omdat ik volgens haar niet de juiste uitstraling had. Oftewel: ik pompte niet enthousiast genoeg.

Maar hoeveel inzet kun je verwachten voor 5,20 per uur? Waarom zou iemand die het minimumloon verdient, meer moeten doen dan het minimum? Omdat het netjes is? Omdat het zo hoort? Om de klant geen schuldgevoel te geven dat die in feite te weinig betaalt voor jouw werk?

Ik heb het altijd vreemd gevonden dat je voor sommige beroepen geacht wordt fooi te geven en voor sommige niet. Zo krijgt de ober na een voortreffelijke maaltijd iets voor zijn bediening, laat ik wat extra achter voor de schoonmaker van het hotel na een overnachting, maar schuif ik nooit een muntje over de balie naar de kassamedewerker van mijn supermarkt. Waarom bedank ik nooit de postbode met wat geld, maar wél de krantenjongen? Inmiddels weten we dat geen van hen echt goed verdient en wat extra welkom zou zijn.

Aan de andere kant van de schaal krijgen de best betaalden onder ons elk jaar een dertiende maand of een bonus als ze goed hebben gepresteerd. Een wat onnodige prikkel lijkt me als je al prima rondkomt, maar het schijnt de productiviteit te verhogen. Of tenminste, zo wordt het vergoeilijkt.

Ondanks het grillige bonus- en fooienbeleid van onze maatschappij, verwachten we toch van iedereen optimale service. De verplichte militaire dienst heb ik altijd wat onzinnig gevonden. Een verplichte sociale stage in de horeca, zou ons meer brengen denk ik, om te ervaren hoe het is om onzichtbaar te zijn. Om te voelen hoe het is om decor te zijn voor andermans leven in plaats van een mens met nukken en verlangens, met berichtjes die echt even beantwoord moeten worden.