Shoppen is geen feminisme
Waar je vorig jaar overal cactus- en flamingo-prints in de winkels zag verschijnen, is dit het jaar van de tiet. Iets met een tiet erop is in een gemiddeld huishouden zo gewoon geworden als wisselgeld en twee identieke vazen in de vensterbank. Kon je vroeger alleen in de lolligere seksshops op de wallen terecht voor zoutvaatjes en stressballen in tietvorm, nu kun je in een willekeurig warenhuis terecht voor een tiet-assortiment; kettlebells, plantenpotten met scheve tietjes erop, titty-totebags en het witte shirt met de getekende tietjes erop waar veel Randstad-meisjes hun selfies in nemen. De tiet als decoratie begon als oehlala, maar wordt nu verkocht als protestproduct met een knipoog. De boodschap van al die producten is dat we de tiet niet moeten idealiseren en seksualiseren, maar haar in alle vormen en maten omhelzen. Graag alleen letterlijk met toestemming.
Je kunt zeggen dat dit nu eenmaal de weg van activisme is in een kapitalistisch systeem. Je bent ergens pas voor als je het koopt. Je identiteit is geld in een bepaalde vorm gegoten. Voor de young feminist van vandaag is dat de tietvorm. Als jij je krachtig voelt in een shirt met tieten erop, dan bij deze een high five van mij. Maar echt nieuw is het niet. Zo printte punkontwerper Vivienne Westwood haar eerste tietshirt al in 1976. Er kwam onlangs een reprint die meteen door alle social influencers werd gedragen, maar nu in het kader van Free The Nipple. In Westwoods tijd lieten mensen die hun tepels wilde bevrijden gewoon de bh thuis, maar nu is het andere koek.
Voor wie het heeft gemist, er is ophef omdat vrouwelijke gebruikers geen topless foto’s op Instagram mogen plaatsen en mannen wel. En ja, dat is hypocriet. ik vind het ook stom dat Lil’ Kleine zijn strandfoto’s met zijn lil’ tepels mag plaatsen, maar zijn topless vriendin niet. De wereld bestaat uit onrecht, groot en klein, maar noem me een oude digibeet als ik zeg dat het mij vrij weinig uitmaakt of mijn tepel in jouw tijdslijn te zien is. Een Amerikaanse social media-moloch hoeft aan mijn tietjes niets te verdienen.
Als de tiet een protest is, dan ben ik voltijds actievoerder; ik zwem immers topless, slaap topless, dans topless, douche topless, kus topless, vrij topless en bak eieren topless. Hebben wel al die tietproducten echt nodig om een punt te maken? Nee. Shoppen is geen feminisme. Vechten voor gelijke rechten wel.