Iris van Lunenburg Opinie 28 sep 2018, 05:00

Leestijd: 3 minuten

Misdaad tegen de menselijkheid

„Hmm”, zei hij, terwijl hij mij van top tot teen bekeek. „Dit vind ik niet kunnen, hoor.”

Het was op de opening van kunstbeurs Unseen in Amsterdam toen ik aangesproken werd door een man in een zwarte broek, een zwarte coltrui en een zwarte bril op. Hij volgt mij op Instagram en blijkbaar had ik iets verwerpelijks gedaan. Iets dat het daglicht niet kan verdragen. En iets dat eigenlijk niet te beschrijven is, maar waar sinds kort toch echt een hashtag voor is.

#stylerepeats

Oftewel: ik had twee avonden achter elkaar hetzelfde jurkje aan.

The horror.

En het is niet de eerste keer dat ik ben geattendeerd op deze misdaad tegen de menselijkheid. Een paar maanden geleden had ik een afspraak met een potentiële uitgever in een chic hotel. „Is dit het enige jurkje dat je hebt, ofzo?”, zei hij, licht smalend, toen we aan tafel gingen. Om fijntjes op te merken dat, als ik een boekcontract zou tekenen, hij wel een nieuwe jurk voor me zou kopen. Uhm. Wat?!

Waar mannen hun hele leven door kunnen met één paar jeans, één paar sneakers, een donkerblauw pak, een das en nette schoenen, wordt van vrouwen verwacht dat ze bij elke première, opening of begrafenis in vol ornaat komen opdraven. En het liefst nog elke keer in een andere outfit ook. Om over het gebrek aan iets simpels als diepe zakken op vrouwenkleding nog maar zwijgen. Op alle fronten streven we naar gelijkheid en neutraliteit, maar waarom blijft kleding dan toch zo gebonden aan hokjes en geslachten?

Dat vindt ook Arianna Huffington, oprichter van The Huffington Post. „In plaats van de stress en de druk om bij elke gelegenheid iets nieuws aan te trekken – dat ons een supergrote achterstand op mannen oplevert – moet je gewoon iets aantrekken waar je van houdt. Keer op keer”, zei ze in een oproep aan vrouwen op social media. En zo is het. Denk aan wijlen Steve Jobs met zijn zwarte coltrui of Mark Zuckerbergs grijze t-shirt. Maar ook voormalig president Obama, hij droeg acht jaar lang slechts één en dezelfde smoking en een Australische nieuwslezer had een jaar lang elke dag (!) hetzelfde pak aan: niemand had het door. Goh.

„Die mannen hoeven hun energie en tijd niet te verspillen aan dit soort dingen”, zegt Huffington. Dus waarom wij vrouwen wél? Precies.

Van april tot nu heb ik slechts zes jurkjes gedragen. Of nou ja, eigenlijk één jurkje. In zes kleuren. Een groene, blauwe, gele, glanzend rood, donkerrood (die de uitgever zo tegen het zere been stootte) en zwart (die de kunstmeneer niet kon handelen). Geld bespaard, tijd bespaard, wat een opluchting. Toegegeven, door de lange zomer komen de jurkjes bijna mijn neus uit. En vooruit, mijn Instafeed lijkt nu wel erg eentonig. Maar elke verongelijkte opmerking van een man die denkt dat vrouwen slechts bestaan voor zíjn kijkplezier, is het meer dan waard.

A small step for mankind misschien, maar een grote voor womankind, hoor.