Het internet zit in de puberteit
Ik schreef het al eerder: het internet zit in zijn puberteit. Het is nu ongeveer vijftien jaar dat vrijwel iedereen in Nederland een internetverbinding heeft. En zoals pubers dat doen, wordt ook nu autoriteit getest, grenzen overschreden en een eigen stem bevochten.
Leuk feitje: het puberbrein lijkt verdacht veel op dat van psychopaten. In die leeftijdsfase kun je al zelfstandig functioneren, maar de consequenties van je acties nauwelijks overzien en ook je empathie voor anderen blijft achter. Welkom reaguurders!
Ook ik krijg regelmatig te maken met bedreigingen. Vorig jaar heb ik daar aangifte voor moeten doen en schreef daar afgelopen weekend over voor de Volkskrant. Het Openbaar Ministerie in Nederland weet nauwelijks waar te beginnen. Her en der wordt er af en toe wat geprocedeerd, een bedreigertje van Sylvana hier, de uploader van het filmpje van Patricia Paay daar, maar grootschalig gezien heerst er een gevoel van straffeloosheid onder reaguurders.
In Denemarken worden momenteel meer dan duizend mensen vervolgd omdat ze een wraakpornofilmpje deelden. De schaal van de vervolging heeft vooral een waarschuwende werking; mensen worden zich bewuster dat zij zich ook online aan wetten dienen te houden. Het wordt hoog tijd dat het OM ook hier een vuist durft te maken. Niet alleen de uploader van privacy-schendende beelden vervolgen, maar ook de mensen die het daarna delen. Niet alleen degene pakken die oproept tot het opknopen van de columnist, maar ook de mensen die dat liken.
Een korte vergelijking met bevriende journalisten laat zien dat we systematisch door dezelfde mensen belaagd worden. De lijntjes met de politie moeten korter. Er moet een database komen van de personen die bedreigen. Die is er al in een Twitter-variant. Van een bevriende collega kreeg ik een filter-lijst. Mensen die mij of anderen hadden bedreigd of zich seksistisch dan wel racistisch hadden uitgelaten, stonden erop. Toen ik die installeerde, werd alles online plotsklaps pais en vree. Een hek om mijn tuintje, in feite, maar toch voelde het als verliezen. Ik besefte dat ik dieper in mijn eigen gelijk was gaan zitten. Mijn persoonlijke filterbubbel was een feit. Het idee van het internet als verrijking, als een manier om in aanraking komen met andere meningen en daarvan te leren, heb ik inmiddels afgeschreven. In mijn tuintje is alles weer aangeharkt, maar buiten mijn feed trappen de tierende ‘tieners’ van het internet alles plat. Hoog tijd dat ze worden bijgestuurd en opgroeien zodat ze mee kunnen doen met een volwassen gesprek.