Elfie Tromp Opinie 14 jun 2018, 05:00

Leestijd: 2 minuten

Dennis Rodman brengt geen wereldvrede, wel spektakel

Ik hou niet per se van sport of sporters, maar ik hou wel van Dennis Rodman. ‘De Worm’ was zijn bijnaam op het basketbalveld, maar dat zou ook kunnen slaan op de belachelijke wendbaarheid van zijn geest. Hoe hij als zwarte basketballer van supersterniveau met roemruchte drugs- en seksschandalen aan zijn broek, zich naar brave Republikein wist om te toveren. Een rode pet met ‘Make America Great Again’ erop op zijn kop én gaan! Zo wist hij wereldpolitiek te beïnvloeden en zorgde voor de eerste stap naar een ontmoeting tussen Trump en Kim Jong-un. En dat alles zonder ook maar één piercing uit zijn gezicht te halen.

Mijn favoriete beeld van Rodman is gemaakt medio jaren 90; in een cocktailjurk, met een scheefgezakte pruik op zijn hoofd, een dikke sigaar tussen de lippen, de cocaïneresten aangekoekt aan zijn neusranden. De ongrijpbare antiheld die nergens anders voor opkwam dan zijn eigen gekte. Niemand wilde hem echt als held claimen. Niet de zwarte gemeenschap, niet de queergemeenschap, niet de sportgemeenschap. Daar was hij te gek en te onberekenbaar voor.

Het is misschien mijn cynisme, gevoed door één blik op de geschiedenis van Noord-Korea, om vrijwel zeker te weten dat dit op nucleair gebied een tijdelijke stap terug is voor het communistische regime. Zo kunnen ze hulpgoederen weer de landsgrenzen binnen krijgen, nét genoeg om de opkomende revolte in te dammen, om daarna vrolijk verder te bouwen aan hun wapenarsenaal en opgelegde sancties aan hun laars te lappen. Deze tactiek is door hen keer op keer in onderhandelingen gebruikt. Wat wij nu zien is een spektakel waar de NBA niet aan kan tippen.

Rodman vloog naar Singapore om verslag te doen van de historische ontmoeting tussen de twee leiders. „Kim is gewoon een jongen die plezier wil hebben”, zei hij op CNN geëmotioneerd. „Hij wil de wereld zien. Hij maakt graag selfies, houdt van basketbal en wil graag naar Amerika komen.”

Hij wil graag naar Amerika komen. De meeste Noord-Koreanen weten te ontsnappen uit het regime als ze voor promotiedoeleinden mogen reizen. Zo verdwijnen er elke Olympische Spelen wel wat Noord-Koreaanse tafeltennissers of verspringers. Die proberen dan ergens anders op de wereldbol een carrière in een spoelkeuken op te bouwen. Alles beter dan het regime van Kim.

Zou dát het ware verlangen zijn van Kim? Is zijn regime zo onleefbaar dat zelfs hij het wil ontsnappen? De toekomst zal het uitwijzen. Zou Dennis Rodman, als het zover is, hem durven mee te smokkelen onder zijn wijde rok? Zou hij Kim zijn afwas laten doen?