Suzette Hermsen Opinie 4 mei 2018, 09:26

Leestijd: 2 minuten

Docu Avicii geeft je een rugzak vol levenslessen

Het is nu precies twee weken geleden dat de muziekwereld even op haar grondvesten stond te trillen. De Zweedse dj en producer Avicii was op 28-jarige leeftijd overleden.

Op het moment dat ik het pushbericht van NOS binnenkreeg, stond ik in de tuin van een vriendin net een bbq-worstje naar binnen te proppen. Ik keek naar mijn telefoon en een naar gevoel maakte zich van me meester.

Ik begreep zelf niet helemaal waarom. Ik ben absoluut geen muziekkenner en moet Shazam nog gebruiken bij nummers die al drie zomers lang dé knallers in iedere kroeg zijn. Maar toch, Avicii. De Nederlands aandoende knul van ongeveer mijn leeftijd. Ik kon het niet goed loslaten.

Eenmaal thuis zocht ik True Stories op, de documentaire die Avicii liet maken nadat hij was gestopt met touren. Ik voelde me een ramptoerist. Alsof ik naar een ongeluk op de A2 stond te kijken, terwijl ik toch al wist dat de bestuurders waren omgekomen. En oké, Levels en Wake me Up stonden dan wel in m’n hardlooplijst, maar een echte fan kon ik mezelf niet noemen.

Toch drukte ik op play, en kreeg daar geen moment spijt van. De beelden leren je in anderhalf uur niet alleen (wederom) dat geld niet gelukkig maakt en dat het verdomde lastig is om wereldberoemd te zijn: ze leerden mij vooral dat ik nog beter naar mensen moet leren kijken, nog beter naar mensen moet leren luisteren.

Want het feit dat iemand dagelijks zit te schaterlachen: het zegt helemaal niets. Het feit dat iemand met z’n handen in de lucht roept dat het de mooiste dag uit z’n leven is, het zegt helemaal niets. Het feit dat iemand naar ieder willekeurig tropisch eiland op de wereld kan reizen, mét driehonderd vrienden, het zegt helemaal niets. Het zegt in ieder geval niét dat diegene gelukkig is.

De documentaire leerde me bovendien dat de sky niet de limit is. Of in ieder geval dat de sky niet voor iedereen dezelfde limit heeft. Dat je moet aanvaarden als iemand ‘nee’ zegt. Ook al heb je nóg zulke geniale plannen bedacht. Dat je moet aanvaarden als iemand zegt dat het niet goed voelt. Ook al zou je iemand door elkaar willen schudden om diegene te doen beseffen wat jullie allemaal mislopen als hij of zij nee blijft zeggen.

Mocht je binnenkort dus ergens een gaatje over hebben, kijk die docu. Ik ben er – naast nog steeds een beetje stil van -, met een rugzak vol levenslessen uitgekomen. En nog een persoonlijk bijkomend voordeel: wat betreft de nummers van Avicii, hoef ik in ieder geval nooit meer mijn Shazam te gebruiken.

Suzette Hermsen (30) is chef reizen bij LINDAnieuws en schreef met twee collega’s het boek ‘Zeik Niet Zo’. Haar motto: ‘Lach zo hard mogelijk om andermans grappen, dan lijkt het tenminste nog een beetje alsof je humor hebt.’