Iris van Lunenburg Opinie 9 mrt 2018, 06:00

Leestijd: 2 minuten

Week zonder vlees

Het is mijn lievelingseten. En nee, ik heb het niet over vongole. En ook niet over oesters of champagne. Van alle lekkere dingen op aarde zijn spareribs echt mijn lievelings. Mijn beste vriendin Claire en ik hebben het spareribseten inmiddels tot kunst verheven. Tijdens onze studie aten we ze een keer per maand in studentenrestaurants. Ribs voor 9,95 euro, de goedkoopste fles witte wijn van de kaart en een avond vol plezier. Nu pakken we het professioneler aan. We appen elkaar als er een nieuw restaurant opent in de stad. We hebben een heus Excel-sheet met adresjes gebouwd. En we strepen af welke we hebben gehad en wat we ervan vonden. Onze top drie? Cannibale Royale, Carbon en De Klos. Doe er je voordeel mee als je een keer in Amsterdam bent. Heerlijk.

Maar niet te vaak, want hoewel ik spareribs superlekker vind, vind ik dieren liever. Ik was dan ook verheugd toen ik hoorde van de Nationale Week Zonder Vlees, die deze maandag startte om bewustzijn te creëren over de belasting van de bio-industrie op milieu, klimaat, volksgezondheid en dierenwelzijn. Met een week geen vlees eten bespaar je zeven maanden douchewater, de CO2-uitstoot van 114 kilometer autorijden en, jawel, het leven van één ‘blije’ kip. Hoera! De vleesloze recepten vliegen over mijn timeline, de Vegetarische Slager wordt alom geprezen en zelfs de Febo in De Pijp is omgetoverd to Vebo, waar je vegetarische snacks uit de muur kan trekken.

Top!, zou je denken. Maar, zoals altijd, heeft de boze/bezorgde/zure Nederlander wat te klagen. En hij heeft het al zo moeilijk deze week. Suitsupply-posters waarop twee mannen met elkaar zoenen zijn afgeplakt, verscheurd en zelfs met een hakenkruis bezoedeld. De Gewone Nederlander trok woedend naar de Oostvaardersplassen om de hongerende dieren daar te redden – om vervolgens ’s avonds het vlees per kiloknaller naar binnen te schuiven. En online moet nu ook de Nationale Week Zonder Vlees het ontgelden. Boze Mannen posten foto’s van hun ordinaire vleeshompen, „Draag je ook geen leer dan?”, klinkt het sneu en het dieptepunt is Tweede Kamerlid Jaco Geurts (CDA) die lekker recalcitrant #neeikdoenietmee twittert. Ach. Je zou eens ergens positieve aandacht aan besteden, een keer buiten je eigen paradigma kijken of, god verhoede, van je vastgeroeste ideeën afstappen. Of kan je mensen die anno 2018 nog steeds niet willen minderen misschien maar beter loslaten? Totdat de overheid er eens serieus werk van gaat maken. Met een accijns op vlees bijvoorbeeld. Daar pleitte culinair recensent van de Volkskrant Mac van Dinther vorige week voor, omdat de kosten die de gevolgen van milieuschade moeten bestrijden ‘nu door de gemeenschap worden gedragen, inclusief diegenen die vegetarisch eten of bewust vlees minderen. ‘Dat is oneerlijk,’ stelt hij. Eens.

Inmiddels eet ik nog maar een paar keer per week vlees en kan ik me het laatste bordje spareribs niet eens meer herinneren. Als zelfs ik mijn lievelingseten kan laten staan, dan moet dat anderen toch ook wel lukken?