Vrij ademhalen is een luxeproduct
Ik ben geveld door een luchtweginfectie, waardoor mijn longen zijn vervormd tot twee smeulende kampvuren in mijn borstkas. Horizontaal kan ik niet veel anders dan gulpjes lucht inzuigen tot de volgende hoestbui me als een geknakt wenskoekje achterlaat. Ademhalen was tot nu toe een automatisme, iets wat ik achteloos deed. Nu is het een luxe geworden.
Vorige week schreef ik over het verbod op rookruimtes dat Clean Air Nederland heeft afgedwongen in de horeca. Ik vond het een goede stap vooruit. Het werd breed uitgemeten in de pers. Voor- en tegenstanders kwamen aan bod. In diezelfde week kwam het bericht naar buiten dat schoonmaakmiddelen in sprayvorm funest zijn voor de gezondheid. 6000 mensen werden voor het onderzoek van de universiteit van Bergen in Noorwegen twintig jaar lang gevolgd. Vooral schoonmakers of mensen die dagelijks de sprays gebruikten hadden de longfunctie van iemand die tien tot twintig jaar lang twintig sigaretten per dag rookt. Per dag!
De schoonmaakindustrie is één van de meest kwetsbare sectoren om in te werken. We vitten graag op de slechte werkomstandigheden van Uber-chauffeurs, maar de schoonmaakindustrie is niet veel beter; sinds de crisis wordt hier vrijwel zonder vaste contracten gewerkt en zonder vooruitzichten om je op te werken. Als je eenmaal achter het schoonmaakkarretje in de kantoortuin staat, kom je daar de komende twintig jaar niet meer achter vandaan. Zodra je door de periode van tijdelijke contracten hebt gewerkt, wordt je waarschijnlijk ontslagen, want mensen aannemen en zekerheid bieden, dat kost alleen maar geld. Dan kun je weer bij een ander bedrijf, in een andere kantoortuin van voor af aan beginnen. Dat juist deze groep met gevaarlijke middelen werkt, is schrijnend. Het laat zien hoe weinig we echt geven om de gezondheid van laagopgeleiden. Om een carrière af te sluiten met een kostbaar en chronisch ziektebed (longziektes zijn geen luchtweginfecties die met een paar dagen hoesten oplossen) is de keerzijde van de BV Nederland.
Dit is niet alleen een kwestie tussen onderbetaalde, kwetsbare werkkrachten en grote bedrijven geënt op winstbejag, maar het is ook een feministische aangelegenheid. Nu is de verhouding van tijd die mannen en vrouwen besteden aan het huishouden grofweg nog steeds 16 uur voor vrouwen en 11,5 uur voor mannen per week.
Ademhalen is een automatisme, totdat het dat niet meer is en je moet worstelen voor elke teug lucht. Laat schone lucht en vrij ademhalen niet het exclusieve luxeproduct zijn van de hoogopgeleide man. Hoog tijd dat Clean Air Nederland zijn pijlen zet op de schoonmaakspray.