Lars van der Werf Opinie 6 mrt 2018, 18:30

Leestijd: 2 minuten

Pinguïns

Op de ‘Danger Islands’ in het zuidpoolgebied, een zeer onherbergzame en moeilijk bereikbare eilandengroep, wonen anderhalf miljoen pinguïns. Adeliepinguïns, om precies te zijn. Dat wist ik niet, sterker nog, dat wist tot voor kort niemand. Wetenschappers zijn er pas onlangs achter gekomen dat die beesten daar met z’n allen een beetje pinguïn zitten te wezen. Toen ik er over het las werd ik gelukkig. De aarde, waarvan we deze eeuw toch denken elke uithoek te kennen, had blijkbaar toch nog een wonder voor ons verborgen weten te houden. Een groot wonder ook nog eens een keer. Anderhalf miljoen pinguïns. En hoewel de Adeliepinguïn een betrekkelijk kleine pinguïn is, lijkt me dat als ze met z’n anderhalf miljoen zijn, je ze toch moeilijk over het hoofd had kunnen zien. Maar toch, we wisten van niks.

In tijden dat we, aangejaagd door de rakettengeestdrift van Elon Musk, verlangen naar hoe Mars ruikt, is het een verademing te weten dat er nog plekken op onze eigen, schitterende planeet zijn die we niet kennen. De Danger Islands. Pas ontdekt door Britse ontdekkingsreizigers in 1842. Als ik foto’s google van de eilanden vind ik er maar enkelen. Grote, ijzige rotspunten, gehuld in mist, uit het water stekend als de zinkende Titanic. Mensen zijn er amper geweest sinds 1842. We hadden er niks te zoeken. Totdat er dus op satellietbeelden door Amerikaanse wetenschappers een grote hoeveelheid poep, jawel POEP, werd geconstateerd op de eilandjes. De wetenschappers wisten, daar zijn ze wetenschappers voor, dat dat alleen maar kon betekenen dat er een hele club met pinguïns zat te schijten. Ze reisden af naar het oord aan de onderkant van onze planeet en zagen met een drone dus die supergrote groep met pinguïns.

De romantiek van een nieuwe ontdekking op aarde doet me verlangen naar meer van zulke ontdekkingen. Wie weet wat er allemaal nog meer rondwandelt op afgelegen plekken, of zwemt, diep in de zee, zonder dat wij enig idee hebben. Ik vind de missies naar het heelal ook prachtig, hoor. Maar soms denk ik wel eens, laten we wat vaker rondkijken bij ons thuis. Gewoon op aarde. Want het is hier zo prachtig als wat.