Elfie Tromp Opinie 22 feb 2018, 12:08

Leestijd: 2 minuten

Apocalyptische soundmixshow

Clean Air Nederland heeft het voor elkaar: niet alleen een rookverbod in horecazaken, maar nu ook een verbod op de rookruimte. Rokers zijn nu écht alleen nog op het stoepje voor de deur aangewezen, waar ze niet alleen hun kans op kanker vergroten, maar in het gemiddelde Nederlandse avondklimaat ook die op een longontsteking.

In de lokale bar-dancings mogen al die afgetimmerde hoekjes met plexiglasramen weer opengebroken worden. Het was een altijd wat surrealistische ervaring om de mensen zo’n hok vol meurende grijze mist vrolijk binnen te zien stappen. Een soort apocalyptisch Henny Huisman-soundmixshow vond ik het. Je stapt als vrolijk jong type zo’n rookhok in, zoals een kind Henny’s flitsende decor en komt er getransformeerd uit. Niet als de ster van je dromen, maar met een beginnende long- en vaatziekte. Verrassing!

Ik weet nog hoe blij ik was toen het rookverbod werd afgekondigd. Ineens had ik geen zwart snot meer na een avondje uitgaan. Kon ik mijn kleren de dag erna gewoon wéér aan! Magic Mike van Tel Sell was er niks bij, dit was echt ongelóóflijk! Dat de tijden definitief veranderd zijn, wist ik toen een vriendin me aantikte en afkeurend naar een puber aan de bar keek: „Die is nog geen zestien en ze drinkt nu al een biertje.”

Dat onze nieuwe gezondheidsmoraliteit hypocriet is, maakt het soms wat ongemakkelijk. Wie zijn wij om alles af te schaffen waar we zelf zo lustig van hebben gebruikt? Mijn vriendin zoop regelmatig in haar pubertijd. Dat weet ik omdat ik met haar indronk voor schoolfeesten. Daarna hield ik haar haar vast als ze in een plantsoentje overgaf. Gelukkig had het pubermeisje aan de bar kort haar. Dat scheelt weer, dacht ik zo.

„Ik ga er wat van zeggen”, zei mijn vriendin en stapte op de uitbater af.

Ik schaamde me. Ik ben buiten deze column om zelden een vingerzwaaier. Ik geloof erg in het adagium leven en laten leven. Toch is er ook wat te zeggen voor gezond leven en gezonder laten leven. Ik vond het ergens ook wel dapper van mijn vriendin. We zijn beter op de hoogte van gevaren en proberen daar actief wat aan te doen. We kunnen elkaar helpen daar stappen in te zetten. Al was het maar door de stijgende premie van de ziektekostenverzekering. Ondertussen werd mijn vriendin afgepoeierd. Met vlammend rode wangen kwam ze terug.

„Het is de dochter van de eigenaar”, zei ze timide.

En een deel, tja, is ook gewoon opvoeding.