Ebru Umar Opinie 16 jan 2018, 06:00

Leestijd: 2 minuten

Help, koester en voed dit talent!

Telefoontjes uit Turkije voorspellen zelden goed nieuws en ook deze is er een uit de categorie drama met een gouden randje. De Turkse braindrain is gaande en vrienden hebben nog maar één doel in het leven: hun kinderen het land uit krijgen naar een land waar ze wél vrij kunnen leven. Maar ja: terwijl half Afrika migreert naar Europa en geld toe krijgt, kom je met een Turks paspoort niet ver. Ook niet als je een vak beheerst, ontwikkelde hersenen hebt en zelfs nog wel wat vermogen, blijven de grenzen potdicht. Er zal ergens logica inzitten, maar de mijne is het niet.

De dochter van mijn vriendin is slim. Niet special snowflake slim maar gewoon, rocket scientist slim. Ze studeert aan een van de beste universiteiten van Turkije, eindigt standaard als beste van haar jaar en is nu toegelaten aan Delft om daar iets te studeren wat ik amper kan spellen. Ik heb haar anderhalf jaar geleden ontmoet en het enige wat ik kon denken was: die moet weg uit Turkije. Zoveel brains, zoveel potentie met daaropvolgend ‘en dat voor een meisje’. Hey, je bent bevooroordeeld of niet. Maar ja, niet mijn kind. Ze zoeken het maar uit.

En dat is precies wat haar ouders nu doen: ze zoeken uit hoe ze hun dochter twee jaar in Delft kunnen laten studeren. Hoe ze dat kunnen financieren want tja, als ingezetene van een niet EU-land, is het collegegeld 15.575 euro. Per jaar. „Dat is iets meer dan dat we begroot hebben”, concludeert mijn vriendin droog. „Kun je ons helpen, Ebru? We hadden gerekend op iets van 2500 euro collegegeld, maar die Turkse nationaliteit zit niet alleen jou in de weg. Weet jij of er bij jullie beurzen zijn, fondsen, iets waarmee we het voor elkaar kunnen krijgen dat ze naar Delft kan? Ze wil dit, ze kan dit, ze verdient dit.”

Ik weet dat ze het kan. Maar degenen die het verdienen zijn wij: zij is een aanwinst voor Nederland, zeg maar de kaakchirurg uit Syrië maar dan de real deal, uit Turkije, die Chemical Engineering wil studeren in Delft. Ik wil best helpen, zeg ik. Maar onder een voorwaarde: als ik zorg dat er Nederlands geld in dit meisje gestopt wordt, verdwijnt ze niet na twee jaar naar Turkije. Mijn vriendin lacht: Terug naar Turkije?! Dit is haar ticket naar vrijheid, terug gaat niet gebeuren.

Talent moet je koesteren, voeden en uitdagen. En als je talent geen vrijheid geeft omdat je een land in een islamitische heilstaat wil veranderen waarbij vrouwen nog minder rechten hebben dan mannen, dan zal ik zorgen dat die braindrain plaatsvindt ook. Prima projectje voor 2018: het opzetten van een studiefonds voor slimme meisjes uit den islamitischen vreemde. Uit mijn vriendenkring heeft de eerste sponsor zich al gemeld – wow, maar echt: WOW. En nu doorpakken: alle hulp, organisatorisch dan wel financieel is welkom. Mail me: [email protected]