Iris van Lunenburg Opinie 2 dec 2017, 12:00

Leestijd: 3 minuten

Een sprookje

“Ik ben geloof ik nog blijer voor jou dan voor henzelf ;)”, stuurde een vriend mij maandag. Logisch.

Maandag gebeurde waar ik al langer op hoopte: Prins Harry en de bloedmooie actrice en VN Vrouwen-ambassadeur Meghan Markle gaan trouwen. De twee hadden een blind date, vierden Meghan’s 36ste verjaardag in Afrika, kampeerden onder de sterren en nu, achttien maanden later, zijn ze verloofd. In hun eerste, officiële interview vertellen ze – dolverliefd en superschattig- waar het aanzoek was (tijdens het roosteren van een kippetje) en hoe De Ring eruit ziet (een diamant uit Botswana en twee van prinses Diana). Prachtig! En ja, “hij ging op één knie”, zegt Meghan glunderend. Ahhh. Een sprookje wordt realiteit.

Al was de weg naar dit moment niet altijd even rooskleurig. De relatie van Meghan Markle en prins Harry is een van de inspiratiebronnen voor mijn televisieprogramma ‘Iris onderzoekt: Gemengde relaties’. Net als Meghan date ik toevallig ook met jongens die niet mijn huidskleur hebben. En net als ik krijgt zij daarop ook veel kritiek. The Daily Mail schreef vorig jaar op haar voorpagina: ‘Harry’s girl is (almost) straight outta Compton’ en een ander ‘Harry could marry into gangster royalty’. Smakeloos. En louter omdat haar moeder Afro-Amerikaans is, en zij dus biraciaal. “Natuurlijk is dat pijnlijk”, geeft Meghan toe. “Maar uiteindelijk ben ik trots op wie ik ben en waar ik vandaan kom”. Heel goed. En inspirerend. De pers is zo obsessief bezig met haar huidskleur en achtergrond dat Harry zich genoodzaakt voelde een officieel statement te geven: “Meghan Markle is slachtoffer van een golf van misbruik en aanvallen (…), de racistische ondertoon in de pers, en het openlijke seksisme en racisme van social media trolls en reaguurders”. Niet fijn.

Waar in Nederland het aantal gemengde huwelijken snel toeneemt, is dat in Groot-Brittannië nog niet zo. “Het is nog steeds extreem zeldzaam voor een witte man om te trouwen met een niet-witte vrouw”, schrijft Newsweek. Uit cijfers blijkt dat ‘slechts vier procent een gemengd huwelijk heeft’. Dat maakt deze verloving extra bijzonder. “Een gescheiden, Amerikaanse vrouw, die het kind is van een zwarte moeder en een witte vader, trouwt met de zoon van de toekomstige koning van Engeland”, klinkt het bewonderend. “Dit was 20 jaar geleden ondenkbaar geweest.. of zelfs tien jaar geleden.” Oftewel: “We got us a black princess, y’all!” Heerlijk.

En dus kan het toeleven naar het huwelijk, de jurk (!) en het sprookje beginnen. Een sprookje dat alle vrijgezelle vrouwen -ongeacht kleur- hoop geeft. Het laat namelijk zien dat je de liefde van je leven kan vinden na je dertigste. Dat er ook na een scheiding een nieuwe, allesverzengende prins op het witte paard langskomt. Dat we vaker op blind dates moeten gaan, maar dat terzijde. Dat het oké is om voor de liefde van geloof te veranderen. En dat iedereen, ondanks nare familieleden of vervelend commentaar, recht heeft op een prachtig, liefdevol leven.

Maar bovenal laat dit sprookje zien dat de liefde alles overwint.

>