Elfie Tromp Opinie 5 dec 2017, 14:03

Leestijd: 2 minuten

De bedorven nasmaak van gedogen

Stel je voor: je hebt een goedlopende hamburgertent. Vroeg, laat, het is altijd druk in je zaak. Je hebt vriendelijk personeel, een nette keuken. Je zorgt voor schone tafels en goede stoelen en altijd koele frisdrank om de dorst van de klanten mee weg te spoelen. Het probleem: je mag maar een halve kilo vlees in je keuken hebben, anders voldoet het niet aan de normen van de Keuringsdienst van Waarde. Iets met grotere bederfkans als het te lang in de koelkast ligt.

Als die halve kilo op is, moet je weer naar de groothandel. Maar je bent ook een ondernemer, die netjes belasting betaalt, die omzet en banen creëert. Om precies te zijn: negentig banen. Je bedient op topdagen vijfduizend klanten. En je wil de klant tevreden houden, want wachtende mensen zijn ontevreden mensen. Je besluit een kilo per keer in te slaan en dat netjes, luchtdicht te verpakken tot het verkocht wordt. En die hamburgers van je vliegen eruit. Je zorgt dat je anderhalf kilo, dan twee, vier, negentig, ja, oké, honderdzestig achter klaar hebt liggen. Hamburgers zijn nu eenmaal gewild. Je bent slechts een van de twee hamburgertenten met een vergunning in de wijde omtrek, dus je populariteit is te begrijpen. Lokale politie weet ervan, van je goedlopende hamburgertent, en ze gedogen het. Het OM is het daar ook mee eens. Jarenlang. Want wat geven hamburgereters nu voor overlast? Toch, de hele buurt ruikt nu naar hamburger, iedereen krijgt er trek van. En dan word je opgepakt.

Dat is ongeveer wat de eigenaar van coffeeshop Checkpoint in Terneuzen overkwam in 2008. Een langslepende rechtszaak begon bij de lokale rechtbank, die de eigenaar tot zestien weken cel veroordeelde. Daarna volgde het Haags gerechtshof die dat vonnis vernietigde. Op naar de Hoge Raad die daarop terugkwam. Door naar het Amsterdams gerechtshof om uiteindelijk bij het gerechtshof in Den Bosch terecht te komen. Volgt u het nog? De eigenaar is nu vrijgesproken. Negentien jaar na dato. Zolang de wetgever de achterdeurproblematiek in de cannabisverkoop niet aanpast, stelt het laatste vonnis, worden dit soort zaken met de willekeur van de rechter al dan niet veroordeeld. Negentien jaar leeft de wetgeving in deze rare kronkel als het aankomt op softdrugsverkoop. Hoe moeilijk is het om de keten legaal en transparant te maken? Inmiddels heeft iedereen zijn buik vol van die hamburgers. Dat gedoogbeleid heeft een rare nasmaak gekregen, ik zou het zelfs bedorven noemen.