Arjan Paans Opinie 15 dec 2017, 14:09

Leestijd: 2 minuten

Dat ene moment

Afgelopen weekend was het in één keer kerst in ons Utrechtse appartement. Onze zoon van 7 stond met zijn moeder een heuse iglo te bouwen in de tuin, de mannen van het marketingbedrijfje onder ons hielden een sneeuwballengevecht en ik zat – met uitzicht op dat winterse tafereel – boven een zoemende laptop na te denken over dit stukje.

Een uurtje later hieven we de boom op een krukje, zodat hij volgens mijn vrouw ‘net wat meer hoogte’ kreeg en kreeg hij de juten zak van de Sint als decoratie om het ietwat geïmproviseerde onderstel. Het elektrische treintje aan de voet tufte onverstoorbaar door. Tijd voor een goed glas wijn en een stukje Franse kaas.

Elk jaar is er zo’n moment dat je weet: nu is het écht kerst. Het is een moment dat zich maar even laten vangen, misschien vijftien seconden duurt en dan alweer voorbij is. Sinds we vijf jaar in Berlijn hebben gewoond valt dat moment voor mij meestal niet op één van de stressvolle kerstdagen, maar op een van de zondagen ervoor. Advent, dat in het traditiebewuste Duitsland een veel groter ding dan bij ons, is vermoedelijk rond het jaar 480 geïntroduceerd, als een (extra) vastenperiode voor Kerst. Of er destijds ook flink werd gegourmet weet ik niet, maar tegenwoordig zou zoiets zeker geen overbodige luxe zijn. Terwijl de eerste twee adventszondagen in de roomse traditie in het teken staan van boete en inkeer, staat de derde (Gaudete) in het teken van vreugde en verwachting over de komst van het kerstkind.

Tradities

Een perfect moment dus om de Metro feestdageneditie te lezen die je nu in handen hebt. Een editie die we op extra mooi papier hebben laten drukken voor nog meer leesplezier. Met onder andere een prachtig verhaal van theoloog Frank Bosman over moderne kersttradities waarin ook de Coca Cola kersttruck en het samen winkelen op Tweede Kerstdag een plek hebben gekregen. ,,Tradities zijn levende dingen, die veranderen altijd, soms langzaam, soms snel’’, schrijft hij. ,,Toch hechten we heel erg aan die tradities, of ze nu eeuwenoud zijn, hypermodern of een combinatie van die twee. Tradities geven ons het gevoel dat we ergens in geworteld zijn, dat er een bodem ligt onder ons bestaan. Tradities geven het idee dat we in contact staan met die talloze generaties voor ons, zoals onze kinderen dat ooit ook zullen ervaren.’’

Wat mij betreft is dit jaar een nieuwe traditie geboren. Geen witte kerst, maar een witte pré-kerst. Omdat de voorpret over het feest vaak minstens zo mooi is als het feest zelf.