Lianne Marije Sanders Opinie 17 nov 2017, 11:32

Leestijd: 3 minuten

Stop met je druk maken om wat anderen vinden

Lang heb ik het gevoel gehad dat er een jury is die me afrekent op allerhande levenskeuzes die ik maak. Alsof elke keuze een optreden is bij de The Voice waarbij ik de longen uit m’n lijf zing en vervolgens met klamme handjes moet afwachten of er in hemelsnaam wel iemand draait. Ik dacht namelijk dat ‘men’ altijd een mening over me had.

Op m’n 28ste een huis delen met drie anderen bijvoorbeeld, god, dat zou ‘men’ wel treurig vinden. Niet voor niks zei mijn twee jaar jongere huisgenootje weleens: ‘Ik kan me echt niet voorstellen dat mensen die bijna dertig worden nog met huisgenoten willen wonen.’ Waarmee ze eigenlijk bedoelde: jij bent echt keihard te oud voor deze shit. Maar ook als ik een kop koffie ging drinken met m’n ex, voelde het alsof ik dat moest verantwoorden aan m’n vriendinnen. En bleef ik een week bij m’n moeder tussen de weilanden? Dan dacht iedereen vast dat ik het drukke leven in Amsterdam niet aankon.

Toen ik drie weken op Bali was, voelde ik me zelfs verplicht om in een hostel te slapen. Terwijl ik hostels haat. Toch dacht ik: is het niet de bedoeling dat ik ook voor vier euro per nacht een kamer deel met zes anderen? Dat zou ‘men’ in dit geval wel doen. Het scheelde niet veel of ik had de bedbugs mee naar Amsterdam genomen.

Ik ging nadenken over die jury. Wiens goedkeuring heb ik nodig? Maar vooral: waarom? Ik ontdekte dat mijn eigenwaarde groeit wanneer een ander bevestigt dat ik een juiste keuze maak. Alsof ik pas bestaansrecht heb, wanneer iemand het eens is met wat ik doe of voel. En je hoeft niet de hele zelfhulp-hoek van Bol.com te hebben uitgespeeld om te weten dat dat niet helemaal normaal is.

‘Ik denk dat ik minder ga werken, want ik slaap de laatste tijd heel slecht,’ vertelde ik een vriendin. ’Ja, verstandig,’ zei ze. Waar ik dan toch weer op antwoordde met: ‘Ja? Denk je dat echt??? Moet ik niet gewoon doorzetten??’ De put waar mijn onafhankelijkheid in hoorde te zitten kende vaak alleen een eindeloze leegte.

Tot ik in een liedje van Acda en de Munnik een verlossend inzicht vond: ‘Vraag aan niemand ooit advies – ze zullen het kleuren met de geur van eigen falen. Vraag nooit: ‘wat zou jij doen dan…’ Want wat doet het er nou toe? Echt geloof me, er valt bij ‘wat zou jij dan…’ niets te halen.’

OVER ZEIK NIET ZO

Lianne Marije Sanders (28), Suzette Hermsen (29) en Anouk Kemper (30) leren elkaar kennen op de burelen van LINDAnieuws. Ze ontdekken dat ze een gemeenschappelijke hobby delen: klagen. Samen maken ze het hilarische boek ‘Zeik niet zo – het echte leven van de millennial’ – over al waar de jongere mensch mee te schaften heeft. Van te weinig likes op Insta en irritante ouders tot poepen bij je vriend en ernstig liefdesverdriet. (Het een is overigens niet per se een gevolg van het ander.)

Niet zeiken, gewoon lezen, dus: elke vrijdag om 12.00 uur in de Metro-app en op Metronieuws.nl!