Lianne Marije Sanders Opinie 3 nov 2017, 11:05

Leestijd: 3 minuten

Kinderen, ik moet er niet aan denken

Over twee weken word ik 29 en dan heb ik nog steeds geen vast werk, eigen huis en vriend. Gelukkig weet ik ondertussen dat iedereen maar een beetje aanrommelt en beleef ik tegenwoordig al een eureka moment wanneer een stoommaaltijd van de Appie aan de verwachtingen voldoet.

Maar de natuur laat zich niet tegenhouden, zou je zeggen. De groeven op m’n voorhoofd trekken zich er in elk geval niks van aan dat ik nog steeds in een ruimte leef die even groot is als m’n studentenkamer. Maar m’n eierstokken geven nog niet thuis. Al denken zij misschien ook: lieve schat, een baby op dertig vierkante meter – hoe dan? Daar kan ik me iets bij voorstellen.

Ik heb geen kinderwens. Nooit gehad. Afgelopen week zag ik Peter van de Vorst op bezoek bij Monica Geuze en zij vertelde dat ze voor haar vijfentwintigste moeder wil worden. Voor haar vijfentwintigste! Man, toen leefde ik nog op wit stokbrood met ingegroefde kruidenboter en moest ik een app installeren om me eraan te herinneren dat ik twee liter water per dag moest drinken. Als je me toen had gevraagd waar ik van gruwelde, zou ik zeggen: 1. De etensresten van m’n huisgenoten in het afvoerputje. 2. Een kind opvoeden.

Maar nu ik ouder word, had ik verwacht dat ik iets meer gevoel zou krijgen bij het zien van een leuke baby. Een paar weken geleden werd ik tante. Toen ik het jochie in m’n armen kreeg, dacht ik drie dingen: Wat is dit een verdomd mooie baby. Michiel Huisman en Benja Bruijning krijgen een waardige opvolger. En ik hoef er zelf nog steeds geen.

‘Nou, dan krijg je geen kind’, zou je zeggen. Inderdaad, dan krijg ik geen kind. Maar toch ben ik bang voor spijt. Voor veel dingen in het leven geldt namelijk dat wanneer je ze eerst niet leuk vindt, maar er later aan went, je ze alsnog kunt aanschaffen. Zo stond ik gisteren ineens zo’n broek met uitlopende pijpen te passen, terwijl ik maanden riep dat ik deze gedrochtelijke trend volledig aan mij voorbij liet gaan. Dat had ik ook met het spijkerjack. En mijn laatste vriendje. (grapje)

Maar het krijgen van een kind, tsja, daar zit een houdbaarheidsdatum aan. Maar gelukkig word ik 29 en geen 39, dus heb ik nog even om erover na te denken. Oh ja, en om in de tussentijd misschien ook dat huis en die vriend te vinden.

OVER ZEIK NIET ZO

Lianne Marije Sanders (28), Suzette Hermsen (29) en Anouk Kemper (30) leren elkaar kennen op de burelen van LINDAnieuws. Ze ontdekken dat ze een gemeenschappelijke hobby delen: klagen. Samen maken ze het hilarische boek ‘Zeik niet zo – het echte leven van de millennial’ – over al waar de jongere mensch mee te schaften heeft. Van te weinig likes op Insta en irritante ouders tot poepen bij je vriend en ernstig liefdesverdriet. (Het een is overigens niet per se een gevolg van het ander.)

Niet zeiken, gewoon lezen, dus: elke vrijdag om 12.00 uur in de Metro-app en op Metronieuws.nl!