Juf versus meisjes
Het is het laatste bastion der achterlijkheid in Nederland, zo niet het laatste taboe: de ongelijkwaardige behandeling van jongens en meisjes door basisschoolleraren.
Tegelijkertijd is het het laatste waar je je als vrijwillig kinderloze druk over zou maken, er zijn serieus weinig kids in de vriendenkring die me boeien – tot ze naar de middelbare school mogen.
Als geïnteresseerde vriendin (en dat ben ik, want nu begint het leuk te worden, die kids praten inmiddels terug en vinden de vriendin van mama om de een of andere reden stoer) hoor ik een grijsgedraaide plaat. Zonder uitzondering mogen alle jongetjes hóp naar het vwo. Ondanks de twijfel van ouders (ik heb normale vrienden). Hóp naar het vwo betekent in de Randstad dat je een ranking kunt maken van scholen waar die kids dan ingeloot mogen worden. Mag je hóp naar het vwo, mag je alle soorten scholen ranken, ook die met havo/vwo. Ouders blij, kids blij. Ik ook blij want het enige wat ik hoef te onthouden is: ‘is ‘ie geplaatst?’.
Maar dan de meisjes. Zonder uitzondering – serieus zonder uitzondering – krijgt geen enkel grietje een rechtstreeks vwo-advies. Terwijl ze het kúnnen, dat ziet zelfs deze normaliter ongeïnteresseerde vriendin. #HOEDAN? Met elfjarige meiden kun je een fatsoenlijk gesprek voeren, moet je bij de jongens niet om komen. Leraren waarderen het anders.
En zo krijgt:
• dochter 1 havo/vwo advies want ‘tja, had je maar niet drie maanden in Ciske de Rat moeten spelen, dan had je ook voor dat ene vak een acht gestaan’.
• dochter 2 havo/vwo advies want ‘tja je gaat volgend jaar dansen bij Lucia Marthas en ik vind dat geen goede combinatie, een nieuwe school én danslessen’.
• dochter 3 havo/vwo advies want ‘ze gaat alleen maar om met havo-meisjes’.
• dochter 4 havo/ vwo advies want ‘misschien wordt het iets te zwaar allemaal’.
Niets mis met havo/vwo advies, ware het niet dat je dan alleen kunt meeloten op scholen met havo én vwo. Alsof dat werkelijk je potentie is. Niets mis met een havo/vwo advies, behalve dan die sadistische woorden (van de juf!) (het is altijd de juf!) ‘je moet het maar bewijzen dat je het kunt, het vwo’. We zijn er goed in, in kleineren. In afstraffen van talent. Afgestraft worden omdat je danst? Acteert? In plaats van beloond? En hoezo bepaalt de vriendenkring welke school de lerares adviseert?
Groot respect voor leraren, heus. Eén meisje is een incident, twee meisjes toeval en bij drie meisjes ontstaat een patroon. Stimuleer die grietjes in wat ze kunnen, in plaats van hun kansen te beperken omdat ze voor één fokking vak toevallig gemiddeld een zeven staan in plaats van een acht.
Doe ff normaal.
Hou op met (luie) jongens het voordeel van de twijfel geven en meisjes af te straffen voor hun ambitie. Hou gewoon óp. Zo meteen moet ik nog de barricaden op voor kinderen. WEG MET DE JUFFEN, MEER MEESTERS VOOR DE KLAS! Bespaar me.