Je neemt jezelf al lang mee
Je moet niet op reis gaan om jezelf te vinden. Je neemt jezelf namelijk altijd gewoon mee. Ik heb in de loop der jaren talloze leeftijdsgenoten teleurgesteld terug zien komen van zoektochten naar zichzelf. Altijd met de conclusie dat aan de andere kant van de wereld zich dezelfde problemen met jezelf voordoen als aan de vertrouwde kant van de aarde.
En toch blijven de mensen het maar proberen. Terwijl ik er van overtuigd ben dat je beter eerst jezelf thuis kan vinden om er vervolgens van te genieten op reis.
Die reizen met backpacks worden door de meeste mensen gemaakt als een wanhopige vluchtpoging. Vluchten van de harde werkelijkheid van thuis. Vluchten voor de verkeerd ingeslagen weg. Vluchten voor het onomkeerbare. Ik heb het zelf ook wel eens geprobeerd, maar keer op keer kwam ik erachter dat vluchten het laatste is wat je überhaupt moet doen. Face the music. Uiteindelijk word je daar sowieso beter van. Confrontaties met jezelf, daar leer je het meeste van. En daar hoef je dus echt niet voor op reis.
Laatst sprak ik nog een vrouw die twee maanden gaat rondtrekken in Mexico. ‘Ik hoop dat ik er daar achter kom wie ik ben’, zei ze tegen me met hoop in haar ogen. Toen ik zei dat hier thuis net zoveel kans maakte erachter te komen wie ze was, keek ze me onbegrijpend aan. ‘Maar reizen verrijkt je toch?’, aarzelde ze. ‘Volgens mij heb je die verrijking pas als je niet meer bezig hoeft te zijn met zoeken naar jezelf’, zei ik terug. We hadden verder geen lang gesprek daarna. Ik hoop dat ze er desondanks achter gaat komen wie ze is. Hopelijk nèt voordat ze in het vliegtuig stapt.