Elke dag samen slapen zónder af te takelen, hoe dan?
Sommige mensen zweren bij samen slapen. Ik vind het ook gezellig. Heel gezellig, maar ondertussen ga ik er wel helemaal aan kapot.
Vorige week was ik een paar dagen naar Dijon, zonder vriend. Waar de romantici onder ons wellicht denken dat ik hem enorm miste daar in het idyllische Frankrijk: nee. Ik vond het héérlijk. Kon ik eindelijk weer eens vier hele nachten in m’n eentje slapen. En ik had wijn. En kaas.
En een eigen bed dus. Slapen dat ik deed. Negen uur lang, onafgebroken. Da’s thuis wel even anders. Daar word ik ’s avonds nadat het nachtlampje uit is geknipt, standaard gedwongen om eerst de innerspoon te zijn, dan de outerspoon en dan weer de innerspoon. Dat ik tijdens de eerste innerspoon eigenlijk altijd al in slaap val, deert de (bewegelijke) vriend niet. Gedraaid zal er worden.
In mijn eentje val ik binnen drie seconden in slaap en word ik de rest van de nacht niet meer wakker. Met de vriend naast me ga ik aan, uit, aan, uit. De lampen in Stranger Things zijn er niets bij. Mijn theorie is dat ik wakker word omdat de vriend zoveel beweegt, maar hij denkt daar het zijne van: ‘Zonder jou heb ik altijd 100 procent score op de Sleepcycle’. Ga daar maar eens tegenin. Verder dan ‘kutSleepcycle’ kom ik in ieder geval nooit.
Nu moet ik zeggen dat het in de winter iéts beter gaat dan in de zomer (de zomers in bed zijn héls, want: oververhitting en zweet waar het niet gaan kan), maar ondanks dat denk ik dat ik gewoon niet gemaakt ben om nooit meer alleen te slapen. Nooit meer. Ja, laat dat maar even bezinken.
Welnu, sinds ik samenwoon ben ik dus langzaam aan het aftakelen en aangezien ik niet helemaal voor me zie hoe ik dit leven slaapgebrektechnisch ga overleven, ben ik alvast wat plannen b. aan het opstellen: Plan 1b. Het logeerbed gebruiken, Plan 2b. Het uitmaken. Is de vriend het allebei niet mee eens.
Dus beste Metro-lezers, ik vraag me af: hoé doen mensen dit? Wie het verlossende antwoord heeft, mag een avond met mijn vriend slapen. Neem ik een nachtje het logeerbed.
OVER ZEIK NIET ZO
Lianne Marije Sanders (28), Suzette Hermsen (29) en Anouk Kemper (30) leren elkaar kennen op de burelen van LINDAnieuws. Ze ontdekken dat ze een gemeenschappelijke hobby delen: klagen. Samen maken ze het hilarische boek ‘Zeik niet zo – het echte leven van de millennial’ – over al waar de jongere mensch mee te schaften heeft. Van te weinig likes op Insta en irritante ouders tot poepen bij je vriend en ernstig liefdesverdriet. (Het een is overigens niet per se een gevolg van het ander.)
Niet zeiken, gewoon lezen, dus: elke vrijdag om 12.00 uur in de Metro-app en op Metronieuws.nl!