Lars van der Werf Opinie 9 okt 2017, 06:29

Leestijd: 2 minuten

Rivaliteit

De burgemeester van Amsterdam stierf en in Rotterdam leefde ik mee. Ik ben geboren en getogen in Rotterdam, de stad van mijn vader, maar mijn moeders kant van de familie komt uit het Amsterdamse. Een kind van de Randstad, zullen we maar zeggen.

Opa van moeders kant was voor Ajax en ik heel erg voor Feyenoord. Geen enkel probleem. Opa zei wel eens dat hij pijn in z’n ogen kreeg van het Feyenoordlogo, maar dat was met een glimlach. Dat was nog voordat er Rotterdammers waren die de hoofdstad steevast ‘020’ noemen in plaats van gewoon Amsterdam. Mijn Rotterdamse opa en mijn Amsterdamse opa konden het vroeger uitstekend met elkaar vinden. Dat was vriendschappelijk. Ze kwamen bij elkaar op bezoek, aten graag harinkies en lachten om elkaars grappen.

Die steeds extremer wordende rivaliteit tussen de twee grootste steden van ons land snap ik niet zo goed. Misschien wel door m’n opa’s. Dat hele gedoe met dat Feyenoord- en Ajaxsupporters elkaar het licht in de ogen niet gunnen is simpelweg achterlijk. Het is maar een spelletje. En dat er alleen van 010 en 020 gesproken wordt is ook debiel. Overdreven allemaal. Laten we wel wezen, het is potjandorie met de snelle trein nog geen 45 minuten van elkaar vandaan. Op hele heldere dagen kunnen wij hier bij wijze van spreken de grachten zien glinsteren vanaf de Euromast en andersom zien ze dan onze glazen flatgebouwen blinken vanaf die Westertoren van ze.

In de afscheidsbrief van burgemeester Van der Laan sprak hij de hoop uit dat de hoofdstad zo lief zal blijven als dat ze is. Nu bij zijn sterven is het misschien een goed moment die rivaliteit tussen Amsterdam en Rotterdam een beetje te gaan afzwakken. Gewoon wat gezelliger. Gewoon bij elkaar in het stadion zitten zonder gezeik als Feyenoord tegen Ajax speelt. En gewoon af en toe eens bij elkaar op bezoek en dan een harinkie eten en lachen om elkaars grappen.