Ebru Umar Opinie 31 okt 2017, 07:13

Leestijd: 2 minuten

Geheime de-radicalisering

De geldverspilling die islam, politiek en Amsterdam heet, heeft weer toegeslagen. Wijlen burgemeester Van der Laan had een geheim hobby-projectje: de-radicalisering. Face-palm du jour. Niet dat het geheim was. Nee. Maar dat het ‘de-radicalisering’ heet. En dat terwijl er maar één de-radicaliseringstraject is dat werkt: het stoppen met massa-immigratie van moslims. Al het andere is geldverspilling, vermomd als prestigeprojectje van burgemeesters en politici die moeten scoren voor de bühne.

De-radicalisering is een cover, staat leuk naar de kiezers toe.

De-radicalisering is een projectje voor ‘adviseurs’ om ons belastinggeld te innen.

De-radicalisering is mosterd na de maaltijd.

Het grootste talent van Nederlandse politici is om problemen te bagatelliseren. Ze weten het allemaal beter. Simpele voorbeelden: het sluiten van coffeeshops leidt tot straathandel en dus overlast (nietes!), het sluiten van de wallen leidt tot prostitutie in duistere krochten en dus mishandeling van vrouwen uit het zicht (nietes!) en immigranten dienen te allen tijde vertegenwoordigd te worden door hun eigen soort, zowel in de politiek (de Ali Lazrakjes, Tara Singh Varma’s gingen de Denk Boys voor) als ook in lokale gremia door middel van culturele verenigingen die tot doel het bevorderen van de eigen cultuur en gebruiken claimen maar in werkelijkheid integratie belemmeren en wel dusdanig dat ‘de-radicaliseringstrajecten’ worden opgezet.

Het werkt niet maar je hoort de betrokken politici al ‘NIETES!’ roepen. Elke Normale Nederlander weet: als je geen vreemdelingen binnenlaat, hoef je ook geen kansloze geheime de-radicaliseringstrajecten te starten. Nederland is een immigratieland maar wat onze politici (en dode burgemeesters ook) vergeten, is dat er óók volksstammen hierheen verhuizen omdat het hier beter is. Vrijer. Gelijker. Meer gratis geld ook. Uiteraard. En politici die claimen te willen dat het hier vrij en gelijk blijft, moeten vooral niet handelen in de veronderstelling dat Nederland een dependance van Arabieren in alle soorten en maten is. Geen Normale Nederlander zit te wachten op brandhaarden in de vorm van moskeeën, in de vorm van islamitische scholing. Islamisering, alleen omdat we in Nederland vrijheid van godsdienst hebben, is een misdaad die plaatsvindt onder het oog van onze politici én wetgevers. Radicalisering vindt plaats in door de Nederlandse overheid goedgekeurde én gefinancierde scholen en gebedshuizen. Top, die godsdienstvrijheid. Maar wanneer kiest de regerend Nederlandse politicus eens voor de Normale Nederlander? Wanneer zegt een regerend Nederlandse politicus eens: ‘De wereld telt 45 islamitische landen, als je islamitisch onderwijs, sharia en moskeeën wilt, ga je toch daar lekker radicaliseren?’.

Zonder islamisering geen radicalisering, zonder radicalisering geen de-radicaliseringstrajecten. Scheelt bakken belastinggeld ook. Natuurlijk snappen politici die logica niet, maar om het in Normale Nederlanderstaal uit te leggen: moslims of anderszins immigranten hebben zich aan te passen aan Nederland. Zo moeilijk is het allemaal niet.

Hoe lang duurt het nog, eer Nederlandse politici aan de kant van Normale Nederlanders gaan staan?