Anouk Kemper Opinie 29 sep 2017, 09:33

Leestijd: 3 minuten

We moeten de hele tijd maar eerlijk zijn

Een beetje opvoeding begint met de volgende basisprincipes:

1. Met twee woorden spreken;
2. Niet met je ellebogen op tafel;
3. Niet liegen.

In die eerste twee kon ik me wel vinden als kind, met dat laatste had ik wat moeite. Ik nam het namelijk te letterlijk. Een leugentje om bestwil? Moeilijk. Zo gooide ik eens een cadeautje van mijn buurvrouw door de woonkamer, omdat ik het gewoon heel stom vond. Als mijn oma uren bij de kapper had gezeten, zei ik gerust dat ik dat permanentje niet mooi vond. Mijn moeder citeerde daarom graag uit de film Bambi: “Als je niks leuks te zeggen hebt, hou dan je mond.” Las-tig.

Nu ben ik ouder en wijzer. Nog altijd vind ik het vrij ingewikkeld om mijn mening bij te schaven, maar het gaat steeds beter. Voorbeeldje:

„Anouk, wat vind jij eigenlijk van die nieuwe vriend van Eva?”

Ik denk: ikvindheteensaaielul, ikvindheteensaaielul!

Ik zeg: „Ik ken hem niet goed.”

Iemand zegt: „Pff, ik ben de laatste tijd echt aangekomen.”

Ik denk: ik zie het.

Ik zeg: „Ik let niet op dat soort dingen.”

En zo red ik mijzelf van sociale uitsluiting.

Maar de laatste tijd ben ik wat verward. ‘Niet liegen’ is namelijk langzaam verworden tot ‘eerlijk zijn’. Ineens moeten we de hele tijd maar eerlijk zijn. Tegen vrienden, familie, tegen de serveerster die vraagt of alles naar wens was, tegen je geliefde en je baas. Maar we moeten vooral eerlijk zijn tegen onszelf. Wie immers niet eerlijk is tegen zichzelf, gaat aan zichzelf voorbij en belandt vroeg of laat in een existentiële crisis. Schijnt. Heb ik geen last van. Dat hele eerlijk-zijn past helemaal in mijn straatje. Alleen nu mijn punt van zorg: wanneer is eerlijk té eerlijk?

Eerlijkheid mag dan het langst duren, het wordt zeker niet altijd gewaardeerd. Ook niet wanneer wordt gezegd: „Wees maar eerlijk, hoor. Zeg het maar gewoon.”

Dat is dus een leugen. Mensen willen dat je ‘ja’ zegt als ze high van verliefdheid vragen of jij in hun relatie gelooft. En als mensen zich aanstellen, moet je vooral niet zeggen dat ze lijden aan Aanstelleritis B en niet zo moeten janken.

Kortom, ik en het zere been ontmoeten elkaar nog zo nu en dan, maar ik gooi nooit meer cadeautjes door de woonkamer.

Toen ik voor mijn 30e verjaardag het boek van Heel Holland Bakt cadeau kreeg van vriend P., heb ik gewoon ‘dankjewel’ gezegd, het boek bewaard en het vervolgens weer aan P. gegeven voor zíjn 30e verjaardag.

Ik bak niet. Ben ik heel eerlijk in.

OVER ZEIK NIET ZO

Lianne Marije Sanders (28), Suzette Hermsen (29) en Anouk Kemper (30) leren elkaar kennen op de burelen van LINDAnieuws. Ze ontdekken dat ze een gemeenschappelijke hobby delen: klagen. Samen maken ze ‘Zeik niet zo – het echte leven van de millennial’ – over al waar de jongere mensch mee te schaften heeft. Van te weinig likes op Insta en irritante ouders tot poepen bij je vriend en ernstig liefdesverdriet. (Het een is overigens niet per se een gevolg van het ander.)

Niet zeiken, gewoon lezen, dus: elke vrijdag om 12.00 uur in de Metro-app en op Metronieuws.nl!