Maaike Helmer Opinie 25 sep 2017, 02:00

Leestijd: 3 minuten

Waarom nu-nu-nu als het nu ook gewoon goed is?

Wat zou er gebeuren als je iets vaker ‘fuck dat’ zou zeggen tegen alles waar je niet echt blij van wordt? Elke maandagochtend geeft journaliste Maaike Helmer je een spoedcursus ‘Schijt hebben aan alles’ in de rubriek FUCK!

Geïrriteerd leg ik mijn telefoon weg. Ik heb een uur geleden een vraag gesteld aan iemand via WhatsApp. En ik heb nóg geen antwoord. Hallo-ooo…

Best typisch, voor hoe we tegenwoordig met elkaar omgaan. We vinden het steeds moeilijker om te wachten, leven in de tijd van het nu-nu-nu. De industrialisatie en vervolgens digitalisatie heeft ons leven zo veel makkelijker gemaakt. We kunnen krijgen wat we willen, wanneer we willen. Supermarkten die zo ongeveer continu open zijn, een koelkast die standaard binnen 24 uur wordt afgeleverd– wel fijn. Maar: we draven er soms ook een beetje in door, in dat nu-nu-nu.

In onze onderlinge communicatie, bijvoorbeeld. Niet binnen tien minuten een reactie van dat bedrijf op je boze tweet? Wat zullen we nou krijgen, maak ze kapot! Die vriendin beantwoordt je app niet meteen? Wat een bitch, zeg, wat denkt ze wel niet?! Het sijpelt door in alle facetten van ons leven. We willen die geweldige carrière, die ideale relatie, genoeg geld… en dat allemaal… nou ja, nú dus. En dat geeft stress. Het probleem: veel dingen kosten nu eenmaal veel tijd.

Laat ik mezelf als voorbeeld nemen. Dat ik ben waar ik nu ben, daar zijn zelfs decennia aan vooraf gegaan. Op mijn achttiende was ik internationaal model (nou, over stress gesproken… daar kan ik nog wel verhalen over vertellen), daarna studeerde ik journalistiek, werkte ik bij een vrouwenblad, vervolgens begon ik met freelancen in de journalistiek en advertising, en nu heb ik ook nog een online magazine. Je zou kunnen zeggen: ik heb er jaren naartoe gewerkt.

Hetzelfde geldt voor relaties (en vriendschappen). Het kost tijd en energie om een band op te bouwen en deze goed te houden. Weer even mezelf als voorbeeld: vóór ik mijn lief tegenkwam, was ik jarenlang met iemand anders. En nu alweer ruim veertien jaar met Joram. Je zou daarvan ook kunnen zeggen: in het goed zijn in mijn relaties zit jaren werk.

Dus hier zou ik op dit moment goed kunnen pleiten voor ‘we moeten meer geduld hebben en ons meer realiseren dat alles tijd kost’, a la Simon Sinek en zijn bekende speech over ‘millenials in the workplace’.

Maar in dit geval wil ik iets anders aankaarten. Wat mij zorgen baart: het lijkt wel alsof we met z’n allen keihard nu-nu-nu naar een einddoel willen. We willen er eigenlijk al zijn. Nu dus. Natuurlijk: richting een doel werken is mooi. En het geeft je focus. Maar te hard vasthouden aan een doel kan je doen verstarren en neemt je flexibiliteit weg. Bovendien zorgt een ik-wil-het-nu-nu-nu mentaliteit ook nog voor permanente ontevredenheid over waar je, as we speak, staat.

Interessanter vind ik het om de nu-nu-nu-mentaliteit om te vormen. Tot simpelweg: het nu. Laten we minder eisen van dit moment, wat meer om ons heenkijken en stilstaan. En accepteren dat niet altijd alles nu-nu-nu is, maar dat ‘nu’ eigenlijk heel goed is. Het hele leven is eigenlijk niet meer dan onderweg zijn, vaak met een doel dat ook nog eens tijdens het leven zelf verschuift, zoals je ziet als je kijkt naar mijn eigen levenservaringen.

Ik bedoel: ik had mezelf nooit hier gezien tien jaar geleden. En ik ben juist zo blij dat ik ben waar ik ben. Punten in je leven verbind je vaak vooral achteraf. Het proces, de reis, is juist zo boeiend en enerverend. Je kunt dus net zo goed af en toe even stilstaan van het uitzicht genieten. Dat betekent: soms wat meer geduld met het leven, met anderen en met jezelf. En vooral: hier zijn, nu. All we have is now.

En dat whatsappje? Ach. Was ik al bijna weer vergeten.

WIE IS MAAIKE?

Maaike Helmer is founder van het eerste online magazine over alles wat met stress te maken heeft, stressedout.nl.