Redactie Metro Opinie 29 sep 2017, 09:32

Leestijd: 4 minuten

Waarom ik mijn bananen op haar jong belegen legde

Mogen mensen zomaar jouw kastjes opentrekken? Nodig jij Jan en alleman uit voor een doordeweekse logeerpartij? En wanneer is hét moment om privacyloos Amsterdam te verruilen voor Almere? ‘Zeik niet zo’-columnisten Lianne Marije Sanders en Anouk Kemper laten in deze duo-column hun millennial-licht schijnen over hun intense behoefte aan privacy.

De moeder van mijn ex wilde graag alleen met het gezin op vakantie, zodat ze meer privacy had. Ik mocht dan niet mee. Dat vond ik toen dom, stom en kinderachtig natuurlijk. Nu zou ik wel naar Groningen willen rijden om haar een lintje te geven. Privacy is echt de shit.

Hoe ouder ik word, hoe meer waarde ik daaraan hecht. Zo ging ik tijdens mijn drieweekse vakantie op Bali voor geen goud in een hostel. Want als ik moet slapen met anderen op één kamer en geen plek voor mezelf heb, stort ik nog liever in een rijstveld.

Maar privacy in het gemiddelde Amsterdamse appartement, da’s als vragen om stralend zomerweer en levensgeluk als je op fietsvakantie gaat naar Texel. Je weet waarvoor je tekent. Mijn huis is zo gehorig dat ik zelfs ingehouden huil. Ik zou bijna de woningcorporatie aansprakelijk stellen voor de oplopende kosten van mijn psycholoog.

Toen ik laatst weer eens m’n beklag deed bij mijn 26-jarige, zwangere zusje – met koophuis in het midden van Nederland, zei ze: ‘Maar Lian, uiteindelijk gaan je vriendinnen ook weg uit Amsterdam, hè.’ En terwijl ik in mijn hoofd de verhuisbehoeftigheid van mijn vriendinnen analyseerde (vrijgezel, vrijgezel met koophuis in Amsterdam, vrijgezel en vastberaden Happn binnen de ring uit te spelen), sprak ze de inmiddels legendarische woorden: „Anders kijk je eens in Almere?”

Aangezien ‘wij natuurlijk allemaal in Amsterdam willen wonen’, moeten er concessies worden gedaan. Neemt niet weg dat ik dans door m’n huis van geluk als m’n huisgenoten overdag naar hun werk zijn. Privacy, ik ga er helemaal heerlijk (huilend) op. Niks dom, stom of kinderachtig.

Nee, die Groningers weten wel waar ze het over hebben.

‘Eem tied veur miezulf. Most ook es doun.’

—

Mijn ouders wilden nooit dat mijn vriendinnetjes bleven logeren. „Ik heb geen zin in vreemde kinderen in mijn huis”, zei mijn vader altijd en dan dacht ik: „Huh? Dit is Lisa. Die speelt hier ELKE dag, die ken je gewoon.”

Discussiëren had geen zin. Onverbiddelijk waren ze.

En toen ging ik op kamers wonen. Met huisgenoten. En die huisgenoten hadden een vriend, vriendinnen, een vriendin. En die kwamen dan bij ons over de vloer. Of ze bleven een nachtje slapen. Ineens begreep ik mijn ouders: vreemde mensen in je huis, dat is gewoon irritant.

Ze komen ongevraagd jouw domein binnen. Kakken op jouw wc, lezen jouw krant, vreselijk. Hoe vaker ze komen, hoe meer ze zich thuis voelen. En daar gaat het mis. Zo haalde de vriendin van mijn huisgenoot altijd de bananen uit de koelkast, waar ik ze met een duidelijke toekomstvisie (warm weer) had neergelegd.

Nadat ik voor de zoveelste keer de bananen op het aanrecht aantrof, vroeg ik haar: „Haal jij elke keer die bananen uit de koelkast?”

„Ja, klopt.”
„Eh, waarom?”

„Omdat de kaas anders zo naar bananen smaakt”, zei ze.
„Wat?!”
„Ja, echt. De geur van de bananen trekt in de kaas.”

Hier wil ik even drie belangrijke kanttekeningen plaatsen:

1. Het was mijn huis
2. Zelf lustte ik niet eens kaas
3. Het was mijn huis

Deze meid kon erop rekenen dat ik voortaan mijn tros bananen pontificaal op haar jong belegen legde. De relatie ging snel daarna uit.

Je vraagt je natuurlijk af: Anouk, hoe gaat het nu met je?

Ja, goed. Ik vind kaas inmiddels hartstikke lekker.

Tekst: Lianne Marije Sanders (boven) en Anouk Kemper (onder)

Over ‘Zeik niet zo’

Lianne Marije Sanders (28), Suzette Hermsen (29) en Anouk Kemper (30) leren elkaar kennen op de burelen van LINDAnieuws. Ze ontdekken dat ze een gemeenschappelijke hobby delen: klagen. Samen maken ze ‘ZEIK NIET ZO – het echte leven van de millennial’ – over al waar de jongere mensch mee te schaften heeft. Van te weinig likes op Insta en irritante ouders tot poepen bij je vriend en ernstig liefdesverdriet. (Het een is overigens niet per se een gevolg van het ander.)

Niet zeiken, gewoon lezen, dus: elke vrijdag om 12.00 uur in de Metro-app en op Metronieuws.nl!