Iris van Lunenburg Opinie 29 sep 2017, 03:30

Leestijd: 3 minuten

Fan van Máxima

Ze zijn beiden succesvol, intelligent, mooi en perfect gekleed. Koningin Máxima en Ivanka Trump. Die laatste postte trots een foto op Instagram na een gezamenlijk gesprek over het bevorderen van vrouwelijk ondernemerschap en de economische ontwikkeling van vrouwen. Ik werd er vrolijk van.

Het was een paar dagen na Prinsjesdag. Er is geen nieuw kabinet, geen goedgekeurde begroting en de troonrede bestaat daardoor vooral uit inspiratieloze woorden. Prinsjesdag hadden we kunnen overslaan. Alhoewel? Elk jaar erger ik me aan de denigrerende ‘alle vrouwtjes kijken kirrend uit naar de hoedjesparade en de jurk van Máxima’-artikelen en elk jaar geef ik bijna stiekem toe dat ik een vrouw ben, die, inderdaad, benieuwd is naar de hoeden en de jurk van Máxima. Deze keer is het een blauwgrijze creatie met bijpassend hoofddeksel. Prachtig! De dag erna houdt Máxima een toespraak tijdens de Goalkeepers-bijeenkomst in New York. Ze draagt hoge hakken, een heerlijk rood broekpak (dat meteen op m’n wishlist gaat) en perfect nonchalant-maar-toch-netjes-haar. Kortom: haar plek op Vanity Fair’s jaarlijkse Best Dressed List is zeer verdiend.

Lieve lezers, ik ben fan van Máxima. Ik geef het toe. Maar toch voelt het een beetje ongemakkelijk, verboden bijna. Zeker rond Prinsjesdag. Want waarom moet ik me toch elke keer verdedigen voor het feit dat ik én van de jurkjes van Máxima hou én ook heus om de inhoud geef? “Het is de eeuwige angst van vrouwen om als oppervlakkig te worden weggezet”, aldus een goede vriendin, met wie ik de outfit uitvoerig bespreek. Ze heeft een eigen bedrijf, een roze broekpak en wil nu ook een rode variant. Hmm. Maar ligt die angst dan bij mij? Of is het de maatschappij, die zelfs anno 2017 weigert in te zien dat vrouwen én van mooie dingen kunnen houden én inhoudelijk en intelligent kunnen zijn? Ja, ik weet dat onze monarchie een achterhaald systeem is met een niet democratisch gekozen staatshoofd. Dat Willem-Alexander 5,7 keer meer gaat verdienen dan Mark Rutte. Dat het salaris van Máxima stijgt naar bijna 30.000 euro per maand. Belastingvrij. Dat daar heel wat lerarensalarissen van betaald kunnen worden. Net als van die prachtige jurk op Prinsjesdag. En dat een verhoging van negen ton alleen daarom al absurd is. Hetzelfde geldt voor Ivanka: terwijl zij strijdt voor equal pay, ontvangen de medewerkers in haar Chinese sweatshop 1 dollar per uur. Over haar vader – van nazi’s verdedigen tot vrouwen beledigen- niet eens te spreken. Maar dat maakt het plaatje, op zichzelf staand, niet minder mooi. “De enige manier om blijkbaar serieus genomen te worden”, zegt mijn vriendin, “is als we als een soort ultieme cool girl elke vorm van ‘meisjesachtige eigenschappen’ afwijzen”. Maar dan worden we vervolgens weer afgeschilderd als manwijf. “Juist. We just can’t win.”

Wat de maatschappij denkt kan ik niet beïnvloeden, maar wat ik zelf denk gelukkig wél. Dus like en deel ik tegenwoordig weer vol trots interessante nieuwsartikelen én foto’s van prachtige, koninklijke vrouwen met jurken die ik niet kan betalen. En dat raad ik iedereen aan.