Ebru Umar Opinie 9 jun 2017, 08:38

Leestijd: 2 minuten

Zo gaan we niet met elkaar om

Dat krijg je er nou van.

Van het ontkennen dat Nederland een immigratieland is.

Van het ontkennen dat immigranten Nederlanders horen te worden.

Van het omarmen van multikul. Van het omarmen van diversiteit.

Van het zoeken naar dialoog.

Van het zoeken naar de toon.

Van het pamperen van minderheden.

Van het pamperen van godsdiensten.

Dat krijg je er nou van. Een burgeroorlog op je eigen grond. Een burgeroorlog die 3500 kilometer verderop zelfs belachelijk is. Een ruzie van hoofddoek tot hoofddoek. Een ruzie van Turk tot Turk.

Dat krijg je er nou van: Een minister-president die de burgers van zijn land niet durft te zien als Nederlanders maar vasthoudt aan de term allochtoon – daarmee goedpratend dat je in Nederland geen Nederlander hoeft te zijn.

Een staatssecretaris van onderwijs die meent dat godsdienstvrijheid een verrijking is die absoluut niet afgeschaft dient te worden – tenzij wordt opgeroepen tot geweld en strafbaar gedrag.

Een minister van onderwijs die vindt dat een staatsgreep 3500 kilometer verderop bespreekbaar gemaakt moet worden in de Nederlandse klas – zonder zich af te vragen hoe in dat land gereageerd zou worden als duizenden Nederlanders met Nederlandse vlaggen zouden gaan zwaaien en demonstreren.

Dit krijg je ervan: een item voor schooltv over ‘hoe het nou verder moet in Turkije’ en concluderen dat geweld in Nederland niet de manier is om met elkaar om te gaan. Geen staatsgreep over de hoofden van leerlingen.

Dit krijg je ervan: een item voor schooltv waarin élke Nederlander met Turkse nationaliteit trots zegt Turk te zijn in plaats van Nederlander. Trots zegt achter Erdogan te staan. Trots zegt dat Gülenisten gevangen gezet moeten worden. Trots zegt dat Gülen opgehangen moet worden.

Dit krijg je ervan: programmamakers die registeren maar vergeten te concluderen dat dit bewoners van Nederland zijn, burgers van Nederland zijn, die geweld en haat prediken op Nederlands grondgebied.

Dit krijg je ervan: programmamakers die registeren maar nergens de vraag stellen hoe die lieden in dat land 3500 kilometer verderop zouden reageren als Nederlanders met Nederlandse vlaggen zouden zwaaien en oproepen tot geweld.

Dit krijg je ervan: politici die accepteren dat in een Nederlandse klas iets bespreekbaar gemaakt moet worden, wat geen prioriteit heeft. Politici die accepteren Turkije, de “staatsgreep”, Erdogan en zijn ooit best friend Gülen – allebei islamitisch fundamentalisten die menen dat vrouwen ondergeschikt zijn aan mannen en de islam een vredige godsdienst is – en rellende Nederturken een prominente rol horen te spelen in de Nederlandse klassen, in de Nederlandse maatschappij en in de Nederlandse politiek.

Maar uiteindelijk krijg je er dit van: politici die 15 maart 2017 voorgoed hun biezen zullen pakken omdat dit land óók van ons is – en niet alleen van NepNederlanders aan wie zij de paspoorten samen met een pot pindakaas hebben uitgereikt.