Elfie Tromp Opinie 9 jun 2017, 08:12

Leestijd: 2 minuten

We’ll always have Kimswerd

Dit is ons huis, appt Jenny me. Er staat een monumentaal pand in Kimswerd, Friesland te koop. Vanaf nu mag je me Jildou noemen, grapt ze. We hebben het er al eerder over gehad: vriendinnen die samenwonen. Geen druk om de perfecte man te vinden die ook klaar voor kinderen is, maar gewoon luisteren naar die biologische klok, zwanger worden en het met je vrienden opvoeden. En in het weekend, zonder druk, met leuke types daten. Het lijkt een onorthodox idee, maar in de Trouw van afgelopen weekend werden de verfrissende levenslessen van hoogleraar genderstudies Kaouthar Darmoni opgesomd. Les 8: Belast je kinderen niet met je liefdesleven. ‘De norm in Nederland is: je woont samen met je partner of je bent alleenstaand. Dat vind ik zo conservatief. Ik deel mijn huis met mijn beste vriendin. Dat maakt mijn leven een stuk makkelijker en stabieler,’ aldus Darmoni. En hygiënischer, lijkt me. Tot nu toe waren al mijn vriendjes potstifters. Te belazerd om de wc-borstel te gebruiken. Ik grapte weleens dat de schoonmaker mijn laatste relatie heeft gered. Maar helaas. Mijn ex vertrok. De schoonmaker bleef. De vrouw doet nog steeds twee keer zoveel in het huishouden in vergelijking tot haar mannelijke partner, zo bleek onlangs uit een studie van het Verwey-Jonker instituut. Hoe zou die verhouding liggen als je met een vrouw samenwoont?

Een andere vriendin heeft het constant over de onderhandelingsdruk die ze voelt tijdens het daten. ‘Ik heb een kinderwens,’ zegt ze. ‘Dus die gasten hebben de macht.’ Ze wil duidelijkheid en dat schrikt af. Of zoals er eens tegen mij is gezegd door een jongen: ‘jij kan nog maar een paar jaar kinderen krijgen. Ik tot mijn zestigste.’ Een single homoseksuele vriend van me is deze week voor het eerst op date gegaan met een vrouw. Hij wil co-ouderschap en vroeg me of ik niet ook met hem op date wilde. Ik lachte het weg, maar dacht later: waarom niet? Waarom me doodstaren op een ideaal beeld dat in zoveel gevallen verre van ideaal is? Wat is het aan de traditie van huisje-boompje-beestje dat me veiliger lijkt dan mijn eigen voorwaarden scheppen, mijn eigen leven vormgeven? Misschien is het wennen aan het idee dat ik nu echt zelf mag kiezen hoe ik mijn leven leid. Dat ik op niemand anders dan mezelf kan bouwen. Ja, en mijn vrienden. En de schoonmaker.

Jenny/Jildou gaat morgen kijken in ‘ons’ Friese droomhuis. Ze vraagt of ik ook kom. Vooralsnog durf ik het niet aan. We’ll always have Kimswerd, app ik haar terug.