Vrij, onverveerd seksistisch
Ik zag witte, harige benen met zwarte sokken aan de voeten. Hij lag op goedkope tapijttegels. In de hoek van de kamer een kartonnen doos. Ik denk van kattenvoer, maar weet het niet zeker. Zijn gezwollen scrotum ontnam me het zicht. Om zijn geslachtsdeel had hij, bijna kunstig, een postelastiek gedraaid. Ik dacht dat dit een dolgedraaide fan was, maar nu weet ik dat het net zo goed collega-columnist Theodor Holman van Het Parool had kunnen zijn.
De vrij, onverveerde krant plaatste namelijk een niet mis te verstane seksistische column waarin hij activiste Anne Fleur Dekker niet bezong om haar daadkracht, maar om haar, nou ja, neuk-baar-heid. Voordat ik columnist werd bij Metro, verkeerde ik grotendeels in een prettige waan dat Nederland vooruitstrevend en feministisch is. Een prettige plek voor vrouwen om te wonen en werken. Een plek waar ze vol- en gelijkwaardig worden behandeld. Tot ik lezersreacties kreeg. En ik mannelijke collega’s à la Holman las. Seksisme sijpelt door de pagina’s van Het Parool.
Onlangs dronk ik een borrel met een bevriende, mannelijke collega.
„Hoeveel nudies heb jij al ontvangen?”, vroeg ik hem.
Hij keek me niet-begrijpend aan. Haatmails en een enkele doodsbedreiging, dat was hij wel gewend. Maar naaktfoto’s, nee, die kreeg hij niet.
Voor iedere erectie heb ik een middelvinger terug. Maar de angst dat zo’n vuillak me niet serieus neemt, maar serieus wil nemen, blijft sluimeren. In de vier jaar dat ik voor Metro mag schrijven, heb ik inmiddels een bonte collectie erecties en expliciete voorstellen ontvangen. Ik probeer het weg te lachen, maar ben wantrouwender geworden. Op slechte dagen voelt het alsof ze zich klaar maken voor een digitale gangbang. Adem in, adem uit. Ik zie mijn eigen paranoia met ieder ongepast bericht groeien.
„Je moet de gekkies negeren”, zei de bevriende columnist. „Anders word je gek.”
Negeren gaat maar tot bepaalde hoogte. Bij het zoveelste opiniekwakje van een verkalkte aderpoot als Holman, wordt het tijd om je als vrouwelijke columnist te wapenen. Als zijn eigen krant het niet doet, dan moeten wij het zelf maar doen. Geen pepperspray of noodfluitje in mijn tas. Voor Holman doe ik speciaal mijn voorbinddildo om. Groter en harder dan zijn penopauzepik. Holman, jij weet als geen ander dat een flinke hate fuck oplucht en man, wat heb ik zin in een uitgezakte mannenkont. Mijn inkt is deze week zwarter dan jouw seniorenzaad.