Ebru Umar Opinie 6 jun 2017, 07:12

Leestijd: 2 minuten

Update rechtszaken: halló Nederturkjes!

Geen idee of het Huseyin Sayilgan en zijn vrienden zijn die deze week de Turkse rechtstaat (…) bezighouden of dat het de internettrol [email protected] is, maar de telefoon staat roodgloeiend. Op 9 februari mag ik voorkomen voor het beledigen van de Turkse president.

Niet dat ik daar zelf bij aanwezig ben. De kans is groot dat de Turken me niet terug naar Nederland laten gaan als ik dat zou doen, en zo vlak voor de verkiezingen kunnen we niet hebben dat het land weer op z’n kop staat. Rutte en co hebben wat anders aan hun hoofd. Ik blijf hier.

Dus staan er 9 februari twee advocaten namens mij in een rechtbank ergens in Turkije. En vertegenwoordigers van de Nederlandse ambassade. De grote vraag is of de rechter komt opdagen (de afgelopen keer deed hij dat niet) en áls-ie opdaagt of hij de zaak behandelt of aanhoudt (alle andere zaken zijn aangehouden tot Sint Juttemis). Ja, dankzij de Nederturkjes wordt er gesmeten met Nederlands en ook Turks belastinggeld. Dankzij de kliklijn van dat consulaat in Rotterdam, die allang gesloten had moeten worden wegens opruiende activiteiten op Nederlands grondgebied moet ik zeggen. Maar ja.

Afgelopen zomer liet de opperturk weten alle zaken wegens belediging van het staatshoofd te laten vallen. Inmiddels weet de hele wereld wat het woord van een Turkse president waard is. Niet dat ik ook maar één seconde wakker lig van die rechtszaak. Het interesseert me gewoon niet. Dat hele Turkije interesseert me niet. Het is een scheiding zonder kinderen: oké doei wegwezen. O ja, je mag het huis houden loser, boeit mij die hut.

Ik heb medelijden met al mijn vrienden in Turkije die ook willen scheiden, maar hoe dan? Mijn advocaat laat weten dat velen in Turkije in mijn schoenen zouden willen staan. Leven in vrijheid, in zekerheid. Zonder angst of je vanmiddag nog een baan hebt of dat je plotseling Gülenist blijkt te zijn, staatsvijand nummer één dus. De Koerden zijn hun plek kwijt.

Dat op het beledigen van de Turkse president vier jaar gevangenisstraf staat, is hilarisch. Zeker als je bedenkt dat dat drie jaar meer is dan voor beledigen van de profeet. Ik vrees dat het sarcasme daarvan de Nederturkjes ontgaat. Ik kan maar één ding doen: lachen. En de Nederturkjes bedanken voor de beste wending in mijn leven: ik word tegenwoordig wakker in de fijnste buurt van Rotterdam met de liefste buren ever. Ik zie mijn ouders vaker omdat ik om de hoek woon, ik heb oude vriendschappen hernieuwd, bestaande vriendschappen uitgediept en ben nieuwe vriendschappen aangegaan.

Ik kan me niet herinneren in tijden zó gelukkig te zijn geweest. Wie had ooit gedacht dat op haat en jaloezie zo’n mooie toekomst kon groeien? Ik hoop er nog lang, heel lang de vruchten van te plukken. Heus Nederturkjes, dank jullie wel. Op 9 februari hef ik in goed gezelschap het glas op jullie.