Elfie Tromp Opinie 9 jun 2017, 08:12

Leestijd: 2 minuten

Singing with the Terrorists

Tanja Nijmeijer, Hollands favoriete knuffelterrorist, strikes again. Ze heeft laten weten dat ze politieke ambities heeft. ‘Als het moet, dan moet het,’ wordt ze dapper geciteerd in de Volkskrant dit weekend. De afgelopen maanden hebben zij en de haren in Cuba in het geniep gewerkt aan het vredesoverleg met de Colombiaanse regering. Het rebellenleger bestaat inmiddels meer dan 50 jaar. Een logische timing om de wapens neer te leggen; de eerste FARC-strijders hebben pensioenleeftijd inmiddels bereikt en niks zo treurig als een soldaat zonder uitkering. Als de spieren slap worden, moet het buikje immers worden gevuld.

Ze mist Holland, geeft ze toe. Het landschap, haar familie. Ze zou zo graag eens langs willen komen. Maar ja, dat gaat niet zo eenvoudig als je gezocht wordt voor moord en toetreding tot een terroristische organisatie. Al die jongens en meisjes die Den Haag en Deventer verruilden voor een enkeltje Islamitische Staat delen vast in haar pijn. Misschien kunnen ze een online steungroep beginnen. Het polderterroristen in verre oorden-netwerk. Tanja is immers niet vies van het internet.

Op YouTube staan meerdere video’s waar ze op zingt. Ze is dan wel een beroerde bommenlegger, maar ze is een prima protestzanger. Een soort Joan Baez, maar dan in schutkleuren. Ja, ook Tanja wordt een dagje ouder en moet aan haar toekomst blijven denken. Ik zie een nieuw programma voor me bij RTL: Singing With The Terrorists, waarbij Waylon de deelnemers coacht de juiste noot te halen terwijl ze kelen doorsnijden en Jan Kooijman leert ze quasisexy te dansen met bomgordel om.

Ach, sinds Tony van de The Sopranos weten we dat slechteriken meer zijn dan hun kwade daden; ze zijn ook lief, onhandig en soms een beetje dom. Net als gewone mensen. Het cruciale verschil is alleen dat wij anderen in leven laten. Ik snap de aantrekkingskracht van Tanja; knappe vrouw, welbespraakt en daadkrachtig. De gemiddelde scootermeid zie je niet wakker liggen van de ellende in de jungle ver weg, dat moet je Tanja nageven. En dan met zo’n groot geweer en een serieuze kop poseren. Een vrouw die geweld niet schuwt, het is een fetish. In Amerika is het een rage; de video’s van bikinimodellen die mitrailleurs afknallen. Vertraagd zie je de terugslag door hun vlees trillen. Straks is er vrede in Columbia en is Tanja werkeloos. De wereld ligt aan haar voeten. Wat zal ze doen? Ook al wil ze het eigenlijk niet, ze kan altijd nog de politiek in. De held.