Power to the tuig
Nederland gaat ten onder aan Nederlanders.
En dan niet aan streepjes-Nederlanders of de gekleurde soort, maar aan de witte man. Sorry, het zijn vooralsnog mannen én Shula Rijxman die de baas zijn in medialand of op andere plekken waar zij de macht hebben om iemand te maken of kraken. Dit soort mensen kraakt de Nederlander, maar maakt het anderskleurige tuig.
Want anderskleurigen kraken, daar doet de witte man niet aan.
Zeker niet in het openbaar.
De witte man is correct. Shula ook. Zij deugen.
Hun soort mens vindt al die anderssoortigen maar bijster boeiend.
Ja, hun soort ziet het als ontwikkelingssamenwerking om die anderssoortigen verder te helpen in het leven. En vooral in Nederland.
Op zich is dat te loven.
Iedereen die naar dit land komt, om zichzelf en Nederland te ontwikkelen en een stukje beter te maken, verdient de ruimte om dat te doen. Het is ook fijn om geholpen te worden in een land waar je heg noch steg weet. Waanzinnig om dan geholpen te worden. De gastvrijheid van Nederland en Nederlanders is lovenswaardig – laat daar geen twijfel over bestaan.
En toch is het de blanke Nederlander – ik kan het niet onthouden, mag ‘blanke’ nou wel of niet? Of moet het ‘witte’ zijn? Weet je, het zal me jeuken, ik bedoel de niet-getinte Nederlander – die dit land naar de klote helpt. De blanke Nederlander met zijn messiascomplex dat helemaal geen messiascomplex is maar puur narcisme. De blanke Nederlander die wil laten zien dat hij deugt. Want deugen hoort. Op zich heb ik weinig moeite met mensen die zo opzichtig willen deugen, of ze nou Hans Laroes, PvdA, GroenLinks, Francisco van Jole of Hans Nijenhuis heten – of Shula Rijxman natuurlijk. Ze diskwalificeren zich door hun hele zijn, ondanks dat ze bij de Publieke Omroep, kranten en websites vastplakt zitten aan hun machtige leidinggevende posities. Het fatsoen waarmee zij discriminatie van de belastingbetalende, niet-criminele blanke en niet-blanke burgers – tot kunst hebben verheven is stuitend. De brutaliteit waarmee zij getint tuig op het schild hijsen, ongekend. Als een blanke jongere politie, winkeliers, burgers en lokale politici zou treiteren en te kakken zetten, zou geen mediaman of Shula Rijxman het in zijn hoofd halen die persoon te belonen met een platform in de landelijke media. Een ‘tweede kans’ te geven. Maar als je niet blank bent, leidt onopgevoed gedrag tot een contract bij een platenlabel, een podium bij een nationale krant, opinieleider op tv en in de krant en godbetert volgt er nog een boekencontract. Het witte tuig heeft het nakijken. Want dan durven we opeens wél te zeggen dat het tuig is. Dan hoor je opeens niemand meer over ‘een tweede kans’.
Nederlander gaat ten onder aan Nederlanders als Hans Laroes, PvdA’ers, GroenLinksers, Francisco van Jole, Hans Nijenhuis en natuurlijk Shula Rijxman. Maar ja, wie dat zegt, is onbeschoft, mist de juiste toon en kan een mediacarrière gedag zeggen.