Elfie Tromp Opinie 9 jun 2017, 08:12

Leestijd: 2 minuten

Nederland haat vrouwen

‘Wie hoop je dat er wint?’

‘Hillary, natuurlijk. Voor de wereld, maar ook als rolmodel. Voor alle vrouwen.’

Mijn beste vriend snuift. ‘Ik vind haar niet sympathiek,’ zegt hij.

Ik wil hem het liefst op zijn neus stompen. Die behoefte heb ik wel vaker de laatste tijd. Ook ik hoef niet meer zo nodig sympathiek gevonden te worden als iemand iets doms zegt. Politiek is een persoonlijkheidswedstrijd en ook in Nederland staan ze in Den Haag hun schoenen te poetsen voordat ze de kiezers verleiden. Ze beloven van alles. Grenzen dicht, relschoppers eruit, minder geld voor dit, meer geld voor dat, maar er is één ding waar de heren lijsttrekkers het niet over hebben. Waar zijn de vrouwen in de Nederlandse politiek?

Op joop.nl verscheen afgelopen vrijdag een prikkelend opiniestuk van Francisco van Jole. Stelling: zodra een vrouw lijsttrekker wordt in Nederland, loopt de kiezer weg. Dat gebeurde bij D66 toen Els Borst lijsttrekker werd, bij GroenLinks toen Halsema het overnam van Rosenmöller en bij de SP toen Kant de scepter zwaaide. En hoewel het vrouwenkiesrecht al 100 jaar oud is, hebben VVD, PvdA en CDA nog nooit een vrouw als lijsttrekker gehad. De enige, kortstondige uitzondering was Rita Verdonk. Die speelde in op de vreemdelingenhaat. Wat we blijkbaar nog meer haten dan vrouwen, zijn buitenlanders, aldus van Jole.

En niet alleen in de politiek is het piemel boven piemel, zou ik willen toevoegen. Steeds luider wordt de vraag voor een vrouwenquota aan de top. En kom op, dan hebben we het nog niet eens over fifty-fifty, maar een schamele veertig procent vrouwen in 2020 op topposities in EU-landen. Nederland is een van de landen die dit tegenhoudt. Toch vreemd voor een land waarvan de universitaire studies gevuld zijn voor 53 procent met het vrouwelijke geslacht. Waar zouden al die hoogopgeleide vrouwen straks terecht moeten? In de part-time-hoek met glazen plafond? We zijn ook nog steeds te beroerd om mannen en vrouwen hetzelfde loon te betalen. We staan verdomme op de laatste plaats in Europa als het gaat om gelijke beloning. Die twijfelachtige eer delen we met Malta. Malta! Het enige goeds wat dat eiland voortbrengt, zijn aardappels. Toeval dat wij het land van De Aardappeleters zijn?

Ik rol mijn ogen naar mijn beste vriend. ‘Gelukkig hoeven wij niet te stemmen in Amerika,’ zeg ik. En wou dat ik wat meer te kiezen had in Nederland.